Gefðu að móðurmálið mitt...?

Í dag tefla menn mannréttindunum sem gildri ástæðu fyrir losun á reglum, skyldum, og hefðum ýmissa mála. Þessi tillaga um nafnalöggjöf eða enga nafnalöggjöf mun ekki verða gæfuspor. Sérstaklega vegna þess að nú tefla menn ,,mannréttindum" fyrir tillögunni. Auðvita eru það engin mannréttindi að varðveita íslenska mannanafnahefð. Vissulega má segja að hún hafi breyst svosem undanfarið árþúsund. Enginn Ketill Flatnefur, Þrándur mjóbeinn, Ljúfvina, Kjallakur, Hrafsi eða Hálfur prýða nafnaflóru samtímans en tilheyra samt okkar sögu.

Árið 2000 lá víkingaskipið Íslendingur við bryggju í Vestmannaeyjum. Ég spurði Gunnar Marel hvort við gætum ekki farið í siglingu á þessu fagra skipi. Hann sagði að ef við gætum safnað einhverjum hóp þá myndi hann fara með okkur gegn vægu gjaldi. Við létum fólkið á bryggjunni vita og flestir vildu sigla á víkingaskipi. Þarna um borð var Gunnar, skipstjórinn svo kom Snorri, Gísli, Þorsteinn, Hjálmar, Sigurður, Bergþóra, Guðrún og Einar svo eitthvað af nöfnunum séu nefnd.

Ég hafði á orði við Gunnar að áhafnarmeðlimir og farþegar víkingaskipsins árið 2000 eru með sömu nöfnum og var eittþúsund árum fyrr á slíkum farkostum. Þá hafði hann á orði að þetta væri all miklu öðruvísi en í Noregi þar sem Jan, Kjell og Roger eru algeng nöfn og víkinganafnaflóran sjaldgæf, helst varðveitt í afdölum eða millinöfnum.

Mér finnst ekkert betri mannréttindi að leyfa fólki að kalla drenginn Roger eða Roj en sniðganga Hróðólf og Hróa. Ég sé ekki að sum nöfn sem börn hafa verið nefnd eftir vinsælum sönglögum bæta nafnaflóruna. Ég þekki dæmi þar sem stúlkubarnið fékk nafnið Ærín og móðirin kallaði á barnið: ,,ærin mín"! Það þótti jafnvel jaðra við móðgun þegar sagt var við barnið:,,lambið mitt"!

Með þessari tillögu að breyta íslenskum nafnalögum til nútíma viðhorfa er tillaga til að breyta Íslenskri tungu. Íslendingum væri hollast að endurskoða þann grundvöll sem þeir ætla að varðveita eða standa á í framtíðinni. Þegar er búið að vega að Helgidagalöggjöfinni og guðlastsákvæðinu, allt í nafni mannréttinda og nú er það mannanafnalöggjöfin. Með þessu áframhaldi má spyrja hvort Íslenskan verði töluð að liðinni öld. Bókin sem varðveitti Íslenskuna er á bannlista yfir gjafir til skólabarna í Grunnskólum Reykjavíkur.

Guðrún Kvaran hefur teflt fram þungum rökum og sögulegum gegn þessari aðför að Íslenskunni og enn fleira bendir til þess að okkat þjóðarvitund, menning og tunga gæti horfið af sjónarsviðinu á 70 árum og það í nafni ,,Mannrétindanna"!

Nýlega sá ég á Vísi að lögmaður fékk ákúrur fyrir að gagnrýna orðnotkunina Kynleiðrétting þar sem kynbreyting segði allt sem segja þarf. Mótrökin voru einmitt að transfólkið vill sjálft ráða hvaða orð þau nota og þá um leið hvernig okkar tungu verði beitt í því samhengi. Við eigum svo sem öll Íslenskuna og ættum því öll að hafa þann rétt að beita þessuáskæra ylhýra til að opinbera hug okkar og varðveita sagnagrunn þjóðarinnar og viðurkennda orðnotkun.

Við erum því komin á ný í spor Fjölnismanna að berjast fyrir sögu og þjóðararfi Íslenskrar þjóðar svo hún megi lifa frjáls í samfélagi þjóðanna. Er sú tilvera okkar ekki líka mannréttindi?

Snorri í Betel

Snýst um frelsi og réttindi fólks

Tíminn og náttúran!

Ég man eftir því þegar jarðfræði kennarinn vitnaði til gömlu kenninganna um tilurð Móbergs hvernig það myndaðist við mikinn þrýsting í þúsundir ára og fjörusteinarnir, ávalir og kúlulaga, höfðu verið sleiktir af Ránardætrum um árþúsundir og þess vegna komnir með slétt yfirborð.

Þessum kenningum var enginn að mótmæla því þekkingu vantaði á málinu. Svo gaus Surtsey. Þá myndaðist lá barið grjót á fáeinum dögum og móbergið varð til á yfirborði sem og undir fargi ösku og gjalls. Allt var myndað á nánast engum tíma.

Þá sáu leikir sem lærðir að hinn langi myndunar ferill þessara bergtegunda reyndist skammur. Nú bætist enn eitt atriðið í þekkinguna sem bendir til þess hve hratt náttúran vinnur. Má af því spyrja hvort jörðin sé eins gömul og haldið er fram? Er sköpuninni bara ekki ung og frísk? Vinnubrögðin hröð eins og þeg gist gjarnan hjá ungu fólki?

Fyrir fáum árum birtist grein í Lifandi Vísindum um stærðfræðimódel sem hafði reiknað út myndunartíma Júpiters. Niðurstaðan var sú að það tók náttúruna 300 ár að búa til þennan hnött sem er 300 sinnum stærri en jörðin. Þá hefðu sömu kraftar með sömu formúlu og forsendur getað myndað jörðina á einu ári. Eitt ár er ekki langur tími!

Nú ráðast mörg svör við mikilvægum spurningum um tilveruna á trú og áliti okkar en ekki endilega staðreyndum. Vísindin hafa fengið stöðu sannleikans í öllum þessum svörum en þau eru einnig hlaðin kenningum manna og áliti sem breytast hratt þegar grannt er skoðað og farið er inná nýtt svið eins og niðurdælingu við Hellisheiðavirkjun.

sýndu þeir ekki fram á það fyrir skemmstu að hægt væri að búa til demanta á fáeinum klukkutímum með réttri meðferð á gasi?

Eldgosið í St.Helen um 1980 sýndi einnig hve náttúran þurfti skamman tíma til að tré, jafnvel heill skógur steinrann. Trén steinrunnu á fáeinum klukkustundum vegna gas efnanna í gos reyknum sem lagðist yfir og fór inní allar frumur og breytti lífrænum efnum í grjót.

Sköpunin er undur og ekki bundin við milljónir ára!

snorri í Betel

Geta bundið kolsýring á tveimur árum