Þrettán, óhappatala?

Ég sat heima með afa konu minnar. Hann hafði verið bátasmiður og smíðað stærsta tréskip sem smíðað var á Íslandi. Hann kunni sitt fag og var all fjarri trú, "vonaði það að minnsta kosti". Þó var honum ekki vel við töluna 13. Hann svo sem "trúði ekki á" óheppni í tengslum við þessa tölu en  kaus heldur að forðast þessa umræddu stærð.

Það kom til af því að hann var að smíða bát. Gamall maður fékk að koma  um borð og skoða nýsmíðina um það leyti þegar báturinn var tilbúinn. Þegar sá aldni hafði skoða skipið hátt og lágt sagði hann: "Ekki líst mér á þetta. 13 gluggar í brúnni og 13 þrep niður í lúkar"! Orðin settust að í  huga skipasmiðsins.

Báturinn sigldi og fiskaði öll stríðsárin og engin óhöpp fylgdu bátnum. En 7.janúar 1950 kom eitthvað fyrir um borð að drapst á vélinni og hann fór í einu vetfangi á Skelli, sem er flúð austan við Faxasker í Vestmannaeyjum. Þar mélaðist skipið, enginn komst af og missti skipasmiðurinn annan son sinn .

Talan 13 varð af þessu stærð sem tengdist ólukku og skipasmiðurinn forðaðist töluna.

Þar sem við sátum og skröfuðum yfir kaffibolla rétti konan mín honum lítinn stauk sem geymdi marga smámiða með ritningarstöðum og eru kallaðir "Mannakorn". Hún bauð okkur að taka miða hvað við gerðum og svo lástum við Biblíustaðina sem þeir vísuðu til. Gamli skipasmiðurinn dró miða sem á stóð "1.Kor. 13:13". Hann stundi og sagði "æja"!

Ég dró fram Biblíuna og fletti uppá staðnum en þar stóð:"En nú varir trú, von og kærleikur, þetta þrennt en þeirra er kærleikurinn mestur." Eftir lesturinn sagði skipasmiðurinn :"Nú fékk ég sneypu frá almættinu. Hefði ég mátt ráða hefði ég aldrei dregið þetta Mannakorn vegna talnanna. En ég hefði ekki getað hugsað mér betra orð en einmitt þetta sem þú last".

Getur ekki verið að talan 13 hafi að geyma boðskap blessunarinnar fyrir þann sem trúir og felur sig í hendi Guðs? Ég t.d. breyti aldrei útaf mínum vana þó daginn ber uppá föstudaginn 13.

En fyrsta vers Biblíunnar sem hefur þessa tölu er 1.Mós. 13:13. Ætli það sé óhappavers eða blessunarorð? þar segir:
"En mennirnir í Sódómu voru vondir og stórsyndarar fyrir Drottni".

Síðasta "13:13" vers Biblíunnar er í Opinberunarbókinni og segir:

"Og það gerir tákn mikil svo að það lætur jafnvel eld falla af himni ofan á jörðina í augsýn mannanna."

Og í Jóhannesarguðspjalli 13:13 segir: "Þér kallið mig meistara og herra og þér mælið rétt, því það er ég."

Hvað af þessum 13: 13 er stingandi og hvað aðlaðandi?

Spurningin er í raun ekki um töluna 13 heldur þig sem einstakling. Ertu í vináttu við Guð eða ertu að fjandskapast við hann.

Jesús kom til að opna þér dyr inní vináttu við Guð almáttugan. Það er flottur boðskapur til þín föstudaginn 13. eða einhvern annan dag!

"..hver sem á mig trúir glatist ekki heldur hafi eilíft líf"! 

kær kveðja

Snorri í Betel 

Athugasemdir

[G.Helga Ingadóttir, 17.4.2007 kl. 19:20]

Já, það er mikil blessun að eiga Drottinn Jesús að vini, alla daga!

[Guðsteinn Haukur Barkarson, 17.4.2007 kl. 23:09]

Guð blessi þig Snorri, velkominn á bloggið. Það er mikil blessun að fá mann sem þig í bloggheima, okkur veitir ekki af aðstoðinni í þessum myrka heimi trúleysis.

[Högni Hilmisson, 19.4.2007 kl. 00:23]

Hér er vettvangur ,fyrir góða og enn betri Guðsmenn, háa sem lága. mér þykir vænt um að fá að vita af jafn frábærum fræðara á bloginu, sem deilt getur uppbyggjandi sannleiks kornum meðal okkar. takk fyrir frásögnina af bátasmiðnum. hugleiðingin á erindi til margra. kærleikskveðja Högnihyggni.