Darwin fékk nýjan gervihnött í afmælisgjöf!!!!

Darwin er orðinn 200 ára. Það er líklega ekki sjón að sjá karlinn en samt lifir kenning hans góðu lífi studd öruggum vísindalegum "staðreyndum".

Darwin gerði sér margt til frægðar. Hann lagði sér til munns allskonar lífverur og gaf upp hvernig þær brögðuðust. Þetta er frábær eiginleiki og var nokkuð algeng hegðun vísindamanna í lok 19.aldar.

En það sem mig langar að benda á er tvennt sem snertir minningu hans. Hans nafn lifir vegna þróunarkenningarinnar sem margir jafnvel fleirri en margir, telja sannaða. En varla þarf að segja meira en það að þróunarkenningin er ennþá kenning! Ekki lögmál.

Fyrir fáeinum árum sendu Bretar geimfar til Mars. Það var nefnt eftir skipi Darwins, Beagle. Sumir benda á að með tímanum hafi kenning Darwins styrkst en hún skipar sér samt enn sess með kenningum.

En þegar Beagle lenti á Mars reyndust reikningar ekki allskostar réttir og því kom geimfarið á of miklum hraða og brotlenti.Dreifðist brakið um allnokkurt svæði. En hinn himneski Beagle setti mark sitt verulega á Mars líkt og nafni hans sá jarðneski gerði einnig. Sá flutti að landi kenninguna um þróun.

En svo kom dagurinn þegar minnst var 200 ára afmælis Darwins. Þá urðu líka stórmerki á "himni". Tveir gervihnettir rákust saman og sundruðust í agnir, misstórar; sagt er í 500 hluta. Er þetta ekki tákn?

Nýjustu fréttir herma að við áreksturinn skullu mörg tæki saman, mynduðu ný og mun fullkomnari, hófu starfsemi við tenginguna. Við þetta mikla högg varð ótrúleg orkulosun og sólarrafhlöðurnar tengdust við nýja hnöttinn og gáfu næginlega orku til að gera tæki hnattarins starfhæf. Síðan er hnötturinn búinn að vera í gangi og nokkrar sjónvarpstöðvar í Ameríku og Bretlandi hafa nýtt hann til að dreifa útsendingum sínum til meginlands Kína, Tíbets og Indlands. Þetta er eitt mesta furðuverk í allri sögu geimvísinda. Það verður fróðlegt að fylgjast með þessum hnetti og tækniþróun geimsins á komandi árum. Fréttamaður NET sjónvarpstöðvarinnar sagði að þetta væri enn ein sönnunin um að árekstur í geimnum myndi flókin og viðkvæm tæki án þess að nokkur vitræn stýring sé á málum.

Stærðfræðingar hafa reiknað út að svona gerist ekki nema á milljarða ára fresti og hafi aðeins gerst einu sinni frá því að jörðin  myndaðist í miklum árekstrum eftir miklahvell en það var þegar líf kviknaði á jörðunni og breyttist tilviljunarkennt í allar tegundir lífvera sem lifa í dag.

Hvenær skyldi þetta gerast í fluginu að árekstur tveggja flugvéla myndi eina sem getur flogið um geiminn víðan og kaldann?

Hvort ætli svona gervihnattamyndun flokkist til sköpunar eða þróunar?

Darwin lætur ekki að sér hlæja!

kær kveðja

Snorri í Betel

Athugasemdir

[Heimir Tómasson, 13.2.2009 kl. 04:23]

Ég held að kenning Darwins um þróun lífsins fái engan vegin staðist. Ef hún gerði það þá væru sjónvarpspredikarar og öfgatrúarsafnaðir löngu liðnir undir lok, skildir eftir af þróaðra lífi. En á hinn bóginn virðist sem þróun þess lífsforms (öfgatrúarmanna) hafi getið af sér lífverur sem geti barið hausnum utan í steininn án þess að sjá nokkuð ljós nema það sem þeir vilja sjá. Heitir það kredduhyggja í mínum bókum.

Ef menn vilja ekki skilja og rannsaka hluti, grípa bara biblíuna þegar eitthvað merkilegt á sér stað og útskýra allt, sama hvað er með "Guð gerði þetta"..... þá þarf Guð að svara fyrir margan óhróðurinn sem framinn hefur verið í hans nafni.

Maðurinn er breyskur, mikil ósköp. Ég hef líkt biblíunni við söguna af Góða dátanum Svejk, enda sögurnar um margt líkar. Einfaldir menn leiddir áfram af æðri forlögum og ekki með nema lítilsháttar frjálst val, nema þá til þess að koma sér í frekari vandræði.

Ég hef sagt það áður að ég trúi á Guð en ég trúi ekki á bók sem skrifuð var af mönnum. Menn gera það víða, trúa því bókstaflega sem stendur í bókinni helgu sem svo er kölluð. En hvað þá með trúabragðastríð? Eru þau haldin út af prentvillum? Nei, ég segi lífið varð til út af tilviljun, hefur þróast af tilviljunum og mun gera það áfram. Helstu framfarir í vísindum hafa komið til út af tilviljunum. Ef menn furða sig á því að vélrænir hlutir þróist ekki með að rekast saman og reyna að vera með hæðni í gangi  þá eru menn alvarlega á villigötum og sjá, sem fyrr segir, ekkert nema það sem þeir vilja sjá.

Bókin þín helga var skrifuð af góðum mönnum sem gekk gott eitt til. En ég held að helstu vandræði kristinnar trúar séu fortíðarvandi. Í biblíunni stendur að það hafi verið sauðahirðar sem segja má að hafi komið kristinni trú á kortið, ef svo má segja. Ég segi að vandamál kristninnar hafi einmitt verið að það voru sauðahirðar, en ekki geitahirðar sem hlut áttu að máli. Vegna þess að sauðir eru heimskir og það þarf að reka þá áfram. Geitur eru gáfaðar og það þarf að leiða þær.

Kirkjan og trúarbrögð í heild sinni hafa alltaf rekið fólk, aldrei leitt.

[Kristinn Theódórsson, 13.2.2009 kl. 10:15]

Þetta var skemmtilega heimskulegt.

Oðaval og líkingar benda til töluverðs skorts á skilningi á Þrónarkenningunni og háðið er súrt.

En gleðilegan Darwin dag í gær til þín.

mbk,

[Þórólfur Ingvarsson, 15.2.2009 kl. 13:16]

Það er er mín sannfæring að það þurfi mikið meiri og sterkari trú til að trúa þróunarkenninguni heldur en sköpunarsöguni þar  sem þróunarkenningin veldur endalausum árekstum og alltaf þarf að vera að laga kenninguna að breyttum aðstæðum og vitneskju

Kveðja Þórólfur Ingvarsson

[Kristinn Theódórsson, 16.2.2009 kl. 11:44]

Í fyrsta lagi, Þórólfur, þurfa menn ekki að trúa þróunarkenningunni, eins og menn trúa sköpunarsögunni. Annað er kenning byggð á gögnum, hitt eru trúarbrögð sem ekkert annað er trúarritið sjálft styður við. Menn gera einfallega ráð fyrir að sannleikann sé að finna með því að garfa í gögnum og bera saman við síbreytilega þekkingu, en ekki með því að lesa eina skáldsögu.

Þróunarkenningin veldur engum árekstrum, hvaðan hefurðu þá hugmynd? Hún er í þróun og alltaf koma fram upplýsingar sem bætast við hana og breyta eðli hennar, en árekstrarnir eru einmitt svo fáir að einungis brotabrot vísindamanna i dag telja hana annað en sannaða að mestu leyti.

Allar kenningar um löngu liðna hluti þurfa að taka mið af nýjum upplýsingum þegar þær koma til. Það er ljóst af nútíma erfðaefnisþekkingu að þróun á sér stað og margt er hægt að segja til um og útskýra með mikilli vissu, En hvernig hlutirnir atvikuðust fyrir milljónum eða milljörðum ára verður alltaf afa óljóst þar sem gögnin sem við byggjum kenninguna á eru takmörkuð.

Á hinn bóginn er tímaskalinn sem þróunin er talinn hafa átt sér stað á margstaðfestur af vísindum úr öllum áttum og enginn vafi leikur á að heimurinn er mörg þúsundfalt eldri en segir í sköpunarsögunni. Enginn  vafi leikur heldur á því að dýrin hafa verið til áður og breyst meira en segir í sköpunarsögunni og enginn vafi leikur á að dýrin eru ekki öll komin af einu pari dýra hverrar tegundar eftir Syndaflóðið.

Það þarf "trú" til að hoppa á kristnivagninn, enda byggir sú skýring tilvist lífs á rúmlega 2.000 ára gömlum þjóðsögum. En það þarf einungis skynsemi til að sjá að þróunarkenningin og almenn vísindaleg þekking fyrirgera alfarið möguleikum sköpunarsögunnar á að vera bókstaflega sönn.

Menn þurfa síðan ekkert að trúa þróunarkenningunni, frekar en þeir trúa því að til séu svarthol sem við höfum aldrei séð með berum augum, en mælingar benda til þess að þessar kenningar séu bestu skýringarnar á þessum hlutum og þangað til annað kemur í ljós er það eðlilegast að ganga út frá því að t.d. þróunarkenningin sé a.m.k. nokkuð nærri því að lýsa sannleikanum, hvernig sem smáatriði hennar munu breytast á næstu árum.

Ég fæ ekki séð að það sé vitrænt að segja um þróunarkenninguna að fólk "þurfi mikið meiri og sterkari trú" til að álíta hana skynsamlega skýringu á fjölbreytileika lífs en sköpunarsöguna, og tel að þetta sé í alla staði vanhugsuð athugasemd og afstaða hjá þér Þórólfur.

mbk,

[Þórólfur Ingvarsson, 17.2.2009 kl. 09:51]

Kristinn þú hæðist að mér, sem er í lagi, og segir mig byggja trú mína á 2000 ára gamalli þjóðsögu, það er bara aldur hluta Biblíunar meiri hluti hennar er skrifuð mikið fyr en það er annað mál. Það sem skiptir máli í þessu er að í gegnum aldirnar þá hafa verið gerðar óteljandi aðfarir að Biblíuni af alskonar mönnum og konum sem vilja kasta rýrð á hana og afsanna, væri Bókin þjóðsögur þá hefði þessu fólki verið það lítið mál að koma hlutunum þannig fyrir að Bókarinar sæi ekki stað í heiminum í dag. Þannig er það bara ekki þvi Guð lætur ekki að sér hæða og stendur vörð um sitt heilaga Orð og því njótum við þeirra forréttinda að hafa aðgang að þessu Orði og það er mér mikilvægt að leita þekkingar, huggunar og leiðsagnar í Bókina helgu.

 Kveðja

Þórólfur.

[Kristinn Theódórsson, 17.2.2009 kl. 19:57]

Sæll Þórólfur, takk fyrir svarið.

Mér þykir ég nú ekki vera að hæðast að þér. Biblían er samansafn rita sem sum eru meira en 2.000 ára og síðan nýja testamentaritin sem eru skrifuð eftir Krist, eða nokkurn veginn þannig. Fyrir vantrúuðum og fólki af öðrum trúarbrögðum eru þetta klárlega þjóðsögur, eða skáldskapur af einhverju tagi. Það er ekkert háð fólgið í því að segja það, eða þannig meina ég það allavega ekki.

Af hverju ætti það að sýna eitthvað að Biblían hafi lifað af öll þessi ár? Það á við um mörg rit að hafa lifað af mörg árhundruð, þó Biblían sé vissulega í sérflokki. Sjálfur hef ég auk þess ekkert á móti þjóðsögum, mér þykja margar Biblíusögur og Þjóðsögur Jóns Árnasonar mjög skemmtilegar, sem og Hávamál. Það má oft lesa eitthvað vitrænt í þetta allt saman.

Þú hinsvegar sagðir að það þyrfti "mikið meiri og sterkari trú" til að hallast að þróunarkenningunni en að Biblíunni. Það þykir mér þú ekki hafa gert nokkra tilraun til að færa sönnur á og ekki eru þessi orð þín núna vel til þess fallin að draga úr því sem ég sagði í síðasta svari mínu til þín.

Það er einfaldlega ekkert erfitt að skilja að þróunarkenningin getur vel gengið upp, eða að hún í öllu falli er mjög skynsamleg skýring á því sem við sjáum og mælum. Það er hinsvegar ekki til hænufótur af gögnum sem styðja sköpunarsögu Biblíunnar, heldur þverfótar hreinlega ekki fyrir gögnum sem ganga í berhögg við hana.

Þú verður að gera betur en að fagna útbreiðslu Biblíunnar til að sýna fram á að upphaflega innlegg þitt eigi það ekki skilið að vera kallað: "vanhugsuð athugasemd og afstaða".

mbk,

[Þórólfur Ingvarsson, 20.2.2009 kl. 17:12]

Sæll Kristinn ég vona að þú afsakir það við mig að ég hef eithvað lesið vitlaust útúr orðum þínum.

Ég á gott bókasafn og er það ekkert lakara fyrir það að í því eru mörg byndi með þjóðsögum og ævintýrum og þar á meðal allt safn Jóns Árnasonar sem mér finst skemtilegt aflestrar. Vissulega hafa þjóðsögur varðveist í aldir enda ekki markvissar árásir gerðar á þær eins og Biblíuna.

Það eru sagðir yfir 14 miljarðar ára frá miklahvell og hef ég ekki fengið nein svör við því hvaðann krafturinn á bakvið þessi ósköp er kominn, það er bara horft framhjá honum eins og mörgu í þessum kenningum. Trú er sannfæring um eithvað sem ekki er auðið að sjá og þessum kenningum trúir fólk. Ég hef ekki nógu sterka trú til að þetta fangi mig, aftur á móti trúi ég á skapandi kraft Guðs, sem ég hef ekki séð, því ég hef sannanir fyrir honum sem ég hef fengið að reyna í eigin lífi og einnig séð í lífi annara. Til þess að miklikvellur hafi orðið hefði þurft kraft Guðs.

Ég hef gaman af því að spjalla þetta við þig og þú ert velkominn á síðuna til mín ef eithvað verður úr henni en ég er alveg nýr í þessu og þarf að læra á þetta sem vonandi tekst. Þó að ég hafi gaman af þessu hjá okkur þá hefði ég nú viljað að Snorri, eigandi þessarar síðu hefði blandað sér í málið því hann er mikið betur að sér í þessu en ég:)

Kveðja.

Þórólfur. 

[Snorri Óskarsson, 20.2.2009 kl. 22:34]

Þegar rætt er um þjóðsögur og Biblíuna þá er vert að athuga að hið rétta er að í Biblíunni er Þjóðar-saga. Meðal gyðinga er nokkurra þúsund ára hefð fyrir ritun sögunnar. Þeir hafa því verið menntaðir og athugulir eins og sést t.d. í Jobsbók. En þar segir "þjóðsagan" að hann láti "jörðina svífa í tómum geimnum og þenja norðrið út yfir auðnina". Hvernig þeir gátu vitað þetta rúmlega 2000 árum fyrir Krist er ekki ljóst, en "þjóðsagan" er vitræn og glögg!

Þessi "þjóðsaga" segir okkur frá sköpun - og það gerir Jesús Kristur líka. Hann trúði á að :Í upphafi skapaði Guð mann og konu til þess að þau tvö skuli yfirgefa föður og móður og verða eitt.

Þegar lesið er um Darwin og "trúarmissi" hans þá verður lesandanum augljóst af hverju hann kom með þróunarkenninguna. Það var auðvitað skýringin þegar enginn Guð er til.

Við getu séð "þróunarkenninguna" líka hjá dauðum skepnum. Þær rotna allar eins og verða að jörðu, allar nema þær hafi sérstakan hjúp úr kísil eða hörðum beinum- en þau vilja einnig verða að jörðu. Það er auðvitað vegna sömu náttúrulögmála sem gilda, allt er þetta augljóst. En hvaða lögmál náttúrunnar staðfestir að dýr breytist í annað dýr? Hvað staðfestir að dautt efni taki sér orkufrekt og flókið samband án þess að líf komi þar að? 

Við getur þvælt um þetta endalaust á niðurstöðu en kjarninn er sá að ef Guð er til þá er þetta skiljanlegt, lífið kom þaðan og hann bjó til efnafræðina og kann hana uppá tíu. 

Ef enginn Guð er til þá er eðlilegt og nauðsynlegt að hafa þróun og tilviljanir til að útskýra það sem fyrir augu ber. En það er líka "trú"!

"Fullvissa um það sem menn vona en eigi er auðið að sjá"  Hebr. 11:1

Það eru fleirri vandræði sem fylgja útskýringum á náttúrunni og það er t.d. af hverju snúningur Venusar og Úranusar er öfugur miðað við jörð og hina hnettina ef allir koma úr sömu óreiðu sprengingunni? Hér verða menn einnig að grípa til trúar ef við ætlum að útskýra hið illskiljanlega.

kær kveðja

Snorri

[Kristinn Theódórsson, 22.2.2009 kl. 22:41]

Sæll Snorri, takk fyrir að birta innlegg mín fram að þessu

Job 26:
Stretching out the north over desolation, Hanging the earth upon nothing,

Er þetta nú svo merkilegt Snorri? Mér skilst að Egyptar hafi skrifað um jörðina í tómarúmi vel fyrir fæðingu biblíuritanna. Svo er Biblían slíkt samansafn ljóðlegra texta að það er nánast gefið að það megi lesa einhvern sannleik í hana. Eins og múslímar eru líka afar duglegir við að gera með sína þjóð(ar)sögu, en þeir vilja meina að þar standi sitthvað um kjarnorku, líffræði, geimvísindi og hvaðeina.

Auðvitað var Darwin þannig þenkjandi, hann ólst upp við þennan hefðbundna heilaþvott og þegar hann rankaði við sér varð hann að endurhugsa málin. Það er afleiðing þess hvernig fyrir honum var komið, en ekki einhver uppreisn sem þú getur talað um eins og um unglingamótþróa hafi verið að ræða.

Við vitum að Guð skapaði ekki manninn í mannlegri (eigin) mynd. Hafi hann skapað manninn gerði hann það með því að setja af stað þróunarferlið. Þykist fólk "vita" eitthvað annað er það af því að það hafnar hafsjó af áþreifanlegri þekkingu í þrjóskri blindni og kýs að trúa einu kenningarsafni sem ekkert bendir til þess að passi við raunveruleikann.

Guð má alveg vera til, ég leyfi það hér með. En hann hegðar sér að því er virðist lítið eins og lýst er í Biblíunni, og ekki skapaði hann dýrin í þeirri röð og þar segir, frekar en annað sem segir í sköpunarsögunni. Er ekki bókstafstrú þá fremur ósennileg?

Það eru til margar fínar kenningar um snúning Venusar og Úranusar, þú getur Googlað þær jafn auðveldlega og ég get. Því sem er ósvarað í vísindum verður auk þess seint hægt að nota sem sönnun þess að Biblían sé bókstaflega sönn. Mælanlegar staðreyndir segja okkur hinsvegar að fullyrðingar Biblíunnar séu magrar hverjar ósannar og aðrar afar ónákvæmar.

Annað útilokar hitt með staðfestum mælingum og gögnum. Biblían/Kristni hefur hinsvegar ekkert á bakvið sig annað en orðin og vilja fólks til að trúa þeim.

Ég legg til að þú kíkir á orð mín til hans Þórólfs um fullyrðingar ykkar að vísindi séu trú.

mbk,

[Kristinn Theódórsson, 23.2.2009 kl. 20:26]

Viltu ekki birta líka síðasta svar mitt til Þórólfs?

[Snorri Óskarsson, 23.2.2009 kl. 23:02]

Sæll Kristinn

Ég birti svör allra sem skrifa undir nafni og eru ekki með dónaskap. Ég er ekki að leita eftir því að allir séu mér sammála heldur að umræða eigi sér stað og allir fái að vega og meta svörin.

Ég veit að menn sem trúa gera það ekki blint. Trúin hefur mjög glöggar röksemdir. Vantrúin hefur það sama. Menn verða þó frekar að snerta þar á málunum. Tómas postuli var einn slíkur og það var ekki honum til útskúfunar, heldur hitt að Guð mætti honum þar sem hann var.

Það er ekki auðvelt að trúa því að Rauðahafið hafi klofnað og staðið þannig heila nótt. Hinn trúaði gerir sér grein fyrir því að þetta er aðeins einn atburður í sögunni og verður ekki endurtekinn og þó. Það sem veldur því að menn samþykkja förina yfir Rauðahafið er tilvist Guðs. Sá Guð sem ég trúi á hefur nefnilega gripið inní söguna á ákveðnum tímum. Ég trúi því einnig að hægt sé að sjá inngrip Guðs í okkar tíma og útskýra af hverju málin fóru í þann farveg sem raunin varð á.

T.d. núna erum við á kafi í gríðarlega merkilegu fjármálavafstri - það er hrun í peningakerfi veraldarinnar og svo mikið, að svissneskir bankar eru að láta undan kröfunni að aflétta leyndinni. Það er varla til það land sem ekki reynir þessa kreppu. En hvaðan kom hún? Er hún inngrip Guðs í okkar samtíð?

Hvernig lesum við þessar upplýsingar?

Frá sjónarhóli trúarinnar er hægt að segja : "Nú er að rætast það sem  Biblían greinir frá að verði á síðasta tíma rétt fyrir endurkomu Jesú Krists að enginn geti keypt eða selt nema taka merki dýrsins á enni sitt eða hönd sína."  Menn geta sætt sig við svarið eða algerlega hafnað því. Við vitum ekki um sannleiksgildi svarsins nema atburðir verði sem staðfesta fyrrgreinda heimssýn.

Sá vantrúaði les þessa efnahagskreppu sjálfsagt á allt annan hátt og sér ef til vill engan botn í vitleysunni annan en þann að manninum er ekki treystandi fyrir jarðneskum auði.

Þróunarkenningin er lík þessu. Menn lesa inní hana vissa þætti og verða að trúa afganginum. En ég trúi ekki að lífið hér sé tilviljun og sprottið af þróun. Ég trúi á sköpun, hugsandi Guð sem skipuleggur og mótar eftir hugsun og snilli .

Við vitum að ekkert er eins mikilvægt og stórkostlegt í tilverunni en lífið sjálft. Hvernig varð það til? Er til annað svar en að Guð lagði það til?

kær kveðja

Snorri í Betel

[Snorri Óskarsson, 23.2.2009 kl. 23:03]

Vantar síðasta svarið? Þá hef ég ekki fengið það!

[Kristinn Theódórsson, 24.2.2009 kl. 00:50]

Sæll Snorri

Bömmer að svar mitt til Þórólfs hafi glatast, mér fannst ég eiga þar nokkra góða spretti. Ég bið Þórólfs að fyrirgefa mér að þær samræður renni nú út í sandinn.

Guð er merkilegt orð/nafn. Guð þýðir ekki neitt, en þó svo margt fyrir fólki. Hvað er Guð? Jú, hann er skapari alls; sem allt veit og getur, snertir allt og elskar.

Eða ekki.

Guð deismans er ekki guð kirkjunnar og ekki guð bókstafstrúarmanna, eða hvað?

Það má svo segja um vísindin líka, þau breytast; þróast. En er Guð í þróun?

Flestir íslendingar telja Þróunarkenninguna sanna. Það telja Íslendingar reyndar manna mest í heiminum, guð þeirra hlýtur því að vera guð Deismans.

Er þá Guð að þróast í þá áttina? Og þá almennt, eða bara á íslandi?

mbk,

[Þórólfur Ingvarsson, 24.2.2009 kl. 17:33]

Sæll Kristinn.

Það er ekkert að fyrirgefa þakka þér bara fyrir spjallið ég er búinn að hafa gaman af þessu. Það er gaman að setjast við þetta þegar maður er á sjónum. Bara verst að hafa ekki aðgang hér um borð að bókum sem ég á heima og hefði komið sér vel að geta flett upp í.

Kveðja

Þórólfur