af hverju er spilling?

Stundum er erfitt að skilja einfaldleikann. Við erum í svo flóknu samfélagi. Þegar ég heyri talað um vandamál barna og unglinga þá er yfirleitt verið að vísa til ,,flókinnar tilveru" þeirra. Þetta var fundið upp fyrir áratugum svo sem, en ég hef upplifað að hinar sjálfsögðu reglur um heiðarleika, sannsögli og hið varanlega virðist ekki eiga upp á pallborðið hjá okkur í dag.

Í kristinni trú er talið sjálfsagt og eðlilegt að hjónaband sé ævilöng tenging. ,,Ekkert skilji okkur að nema dauðinn" hefur stórlega laskast undanfarna áratugi. ,,Það er svo erfitt að vera unglingur" gæti verið ,,skýringin" á því hve gildin eru sterklega á undanhaldi af því að við gerum ekki lengur kröfu um að hjónin standi saman og séu hvoru öðru trú. Við virðumst svo auðveldlega smitast af nútíma viðhorfum. Hvað er svona erfitt við að tileinka sér viðhorf til að hlúa að maka sínum og varðveita heimili sitt en að velja sína eigin leið af því að .....(bara)? Svo rammt kveður að þessu breytingum að biblía nýrrar aldar hefur ekki lengur þessi orð Guðs: ,,Því að ég hata hjónaskilnað" (Malakí 2:16) Ætli Guð eigi einnig erfitt með að fóta sig í flóknum heimi, líkt og unglingarnir, fyrst Biblían greinir frá breyttu viðhorfi hans til hjónaskilnaðar?

Ég var á spjalli um dauðann við mér yngri og bar upp hina kristnu sýn á málefnið. Ég greindi frá því að dauðinn væri ekki eilífur, hann á sinn afmarkaða tíma í tilverunni. Þetta var þeim nokkuð framandi og enn þá meiri varð undrunin þegar ég greindi þeim frá því að innan skamms tíma kæmi rynni upp dagur þegar kirkjugarðarnir á Íslandi myndu missa frá sér alla þá sem áttu trú á Jesú við andlátið. Þeir myndu lifna við og verða með samskonar upprisulíkama og Jesús hafði við sína upprisu. Hann gekk, borðaði með þeim, notaði hendurnar talaði, sá og heyrði. Tómas fékk að koma við hann og fann vel fyrir efnislegum líkama. Þetta er hin kristna trú að við verðum honum lík.

Það sló þögn á viðmælendurna uns sagt var..,,ég lít nú ekki alveg svona á málin"! Ég sá þá að Hallgrímur hafði upplifað hið sama í sinni tíð og segir þess vegna:

,,Sú von er bæði völt og myrk

að voga freklega á holdsins styrk

án guðs náðar er allt vort traust

óstöðugt, veikt og hjálparlaust."

 

Erum við sem samfélag ekki frávillingar frá hinni kristnu kenningu bæði um hjónabandið og upprisuna?

Ég sé það í hendi mér að kirkjan þarf að fara að bretta upp ermar og boða að nýju kristnina, kristna lífssýn og hvað kristnin segir okkur um framtíðina.

frh.

 

kveðja

Snorri í Betel