Betra samfélag?

Þegar kröfurnar berast frá börnunum um betra samfélag þá er eðlilegt að við stöldrum aðeins við. Hvað vita þau um samfélagið? 

Dagurinn er dvöl á leik- eða grunnskóla. Mamma og pabbi vinna svo allir geti lifað, borgað af húsi, bíl og gert eitthvað saman. Gott samfélag gæti orðið betra ef mamma væri heima og launin hans pabba dygðu fyrir daglegum þörfum. En samfélagið þolir ekki nema 3% launahækkun. Annars hækka lánin í bankanum of mikið og afborganirnar lækka ekki lànið. Og lànin hækka samt!

Afkoma bankanna er ekki svo slæm því þeir hafa lögin með sér,Verðtrygging à lànum og vextir 10% eða svo à óverðtryggðu lánunum.

þessi umræddu 3% launahækkun kallar á hækkandi vísitölu!

Nú hefur olíuverð lækkað á heimsmarkaði um 20% en olía og bensín um hvað? 2%? Sennilega er varasamt að lækka olíu- og bensínverð vegna þess að það breytir vísitölunni og eykur kaupmátt sem eykur neyslu og hækkar vísitölu? Lànin hækka og .... Engu hægt að breyta!

Betra samfélag? Við höfum búið við hagsæld og làg laun. Làglaunastefnan er "mesti styrkur" peningastefnu stjórnvalda. Útgerðin fær skattaafslàtt, fyrirtækin fà hagstæðari rekstrargrundvöll með lægri sköttum og lægri launum en engan afslàtt hjà kerfinu.

Hvernig stendur á því að allar vísitölur og verðtryggingar hækka ef launin hækka? Jú, það er vegna þess að MENN bjuggu til þetta kerfi. Það er einnig àstæðan fyrir því að olía eða bensín lækka lítið eða ekki vegna þess að "kerfið" er söfnunar kerfi.

Betra samfélag fengist ef peninga flæðið fengi að vera meira í launaumslagið hjà mömmu og pabba, lànin lækkuðu, bankar bæru minna úr bítum og útgerðir legðu aðeins meira til samfélagsins.

Nú hafa t.d. Vestmannaeyjar haft til umràða 10% af kvótanum. Hefur byggðin stækkað mikið undanfarin 20 ár? Eru launin mun betri hjà hinum almenna launamanna þar en annarsstaðar? svarið er nei!

Meinið á Íslandi er það að sanngirnina vantar í launastefnu yfirvalda. Betra samfélag skapast ekki með làglaunastefnunni. Þetta er mjög gamalt vandamál því Skuli fógeti hafði à orði að ríku bændurnir voru helstu þràndar í götu framfara og sanngirni í íslensku samfélagi í hans tíð. Nú er Skúli allur, bændurnir horfnir en hugarfar þeirra svífur enn yfir vötnum fjàrmàlanna. Við sitjum t.d. Uppi með Lífeyrissjóði sem eiga 2500 000000000, eða tvöþúsundogfimmhundruðmilljarða, fær lífeyris þeginn að njóta innleggsins? Nei, öðrum er falið að ráðskast með fjàrmunina.

Betra samfélag kallar à annað hugarfar. Þà má borga hærri og sanngjarnari laun sem geta staðið undir æskilegum lífskjörum. Ef ekki þà innan örfárra ára sitjum við uppi með fáa ríka sem fà aldrei nóg en marga skortandi sem fà aldrei nóg. Þess vegna er lausnin fólgin í því að við ræktum upp hinn kristna hugsunarhátt sanngirninnar. Launin skili sér til verkamannanna, launþega og þà til heimilis,banka, byggðar, ríkis og sveita. En fyrst heim. Þá þarf ekki að nota börnin til að krefjast betra samfélags. Við þurfum djarfari menn til að breyta kerfi og ósanngjörnum launaútreikningi í hagstæðari stærðir fyrir betra samfélag!

Krefjast betra samfélags

Er hræðsla góð?"

Þegar "Halloween" er farið að lita íslenskt samfélag þá kemur í umræðuna að í grunninn sé það íslenskur arfur og hét áður "Veturnætur" eða "Dísarblót". Þær dísir vöktu önnur hughrif í sálarkyrnum víkinga en þau sem vakna í hugum  okkar í dag.

Þessar fornu "dísir" víkinganna mætti frekar flokka sem grýlur sem átu börnin væru þau ekki góð og gerðu mönnum ýmsan miska. Frá því er sagt að Þiðrandi Síðu-Hallsson hafi verið ráðinn bani af slíkum dísum og í sama orði má svo skilja að þau launráð hafi verið til að hefna fyrir væntanlega trúarbreytingu í Norrænum ríkjum eins og Íslandi þegar menn höfnuðu heiðni og tóku upp kristnina. Síðu-Hallur var sá kristni höfðingi sem vann ötullega að friðsamri yfirtöku kristninnar á Íslandi með því að fá Þorgeir Ljósvetningargoða til að ákvarða um trúskiptin árið 999 e.kr. Þorgeir var heiðinn og valdi betri kostinn fyrir þá sem voru á Íslandi og afkomendur þeirra.

Umræðan hefur verið sú undanfarna áratugi að t.d. milda Grýlu og gera hana mun betri en fornmenn kynntu hana. Jólasveinarnir, synir hennar, voru hinir mestu perrar og siðlausir skrattar, stelandi, pilsum flettandi, angrandi og hegðandi öllum illum látum. En Veturnætur voru helgaðar þessum illu öflum, dísunum er engan þokka höfðu. 

Veturnætur voru einnig "fardagar" þeirra sem misstu bú sín og jarðir enda þótti það illt hlutskipti að þurfa á þessum tíma að skipa sér í annað bú. Flutningur þekktra fornmanna var tengdur fardögum eða Veturnóttum eins og Víga-Glúms frá Þverá og Guðmundi góða biskup frá Völlum í Svarfaðardal. Þiðrandi sá er dísir drápu fékk að líta þá sýn er:  "margur hóll opnast og hvert kvikendi býr sinn bagga".

En hvað svo sem þessum gamla átrúnaði fylgdi að þá þótti mönnum þeim haf hlotnast mun betra hlutskipti með þeirri andlegu veröld og hugmyndafræði sem fylgdi kristninni. Hún bauð hverjum manni þann kost að sérhver sem kannaðist við Krist, Guðsson, þá yrði nafn hans skráð í Lífsins bók og Guð sæi í hendi sér nafn hins trúaða hvort sem hann væri stór eða smár. Í kristninni fengu menn einnig það veganesti að Guð "Sendi engla sína til þess að þú steytir ekki fót þinn við steini ". Djöfllinn var samt til og árar hans sem við köllum illa anda nú í dag. Þeir voru settir í það lið sem stal, slátraði og eyðilagði en þú sem einstaklingur gast haft vald yfir þeim með því að gera rétt, vera sannur og tala í sannleika af kærleika. Stattu gegn djöflinum og hann mun flýja þig (Jakob 4:7)

Svo undarlegt sem það nú er þá fara fjölmiðlar fögrum orðum um "halloween" áhrifin á íslenska æsku og áhrifanna gætir í skólum barnanna með ýmsum hætti. Þannig opnum við á þessa gömlu hugmyndafræði sem þrúgaði þá sem bjuggu við hana sem sína eigin veröld! Þeim var boðskapur kristinnar lausnarboðskapur og frelsandi frá heimssýn illra vætta, hvaða nöfnum sem þær nefndust.

Nú er öldin einnig sú að sum grunnskólabörn fá ekki að taka á móti Hinu Nýja-Testamennti frá Gideonmönnum vegna þess að Dagsskipunin er að halda skólabörnunum frá boðskapnum: "Því að þín vegna býður hann út englum sínum til að gæta þín á öllum vegum þínum. Þeir munu bera þig á höndum sér til þess að þú steytir ekki fót þinn við steini"! 

Með innkomu þessarar "Halloween" siðar og útilokun kristinna fræða til barnanna er verið að gefa börnunum steina í stað brauðs og höggorm í staðinn fyrir fisk. Þannig erum við ekki lengur vondir sem gefum þó börnunum gott og nytsamlegt, eins og Jesús talar um í Fjallræðunni, heldur erum við vondir sem opnum á hið illa og börnin okkar verða fórnarlömbin.

Erum við búin að gleyma því að Jesús Kristur segir við þá sem trúa á hann: "Ég er með yður alla daga, allt til enda veraldarinnar"?

Nú er tækifærið fyrir foreldrana að skipta út dísum, grýlum og forynjum en gefa börnunum góðar gjafir, andlegt brauð, andlegan fisk og Fagnaðarerindið sem lætur okkur lífi halda með krafti Heilags anda.

Amen! 

Fagnaðarerindið?

Allir vilja hafa á réttu að standa! Ég geng út frá því sem vísu að skoðanir og "trú" eða álit sem hver og einn hefur telst vera "rétt" eða "líklegasta niðurstaða" allra þáttanna í rökhyggjunni. Vill nokkur hafa á röngu að standa?

Postulinn Páll hafði ákaflega merkilega lífsreynslu sem markaði ævispor hans upp frá þeim degi. Saga þessa manns er okkur sögð í Postulasögunni, einni af bókum Biblíunnar.

Við kynnumst honum fyrst þá u.þ.b. 15 ára gömlum þegar hann gerist vottur að aftöku Stefáns píslarvottar sem hélt sköruglega ræðu, skammaði gyðinga fyrir að meðtaka ekki hinn smurða og svo sagðist hann sjá hinn smurða Messías, sitja við hægrihönd Hátigninni á Himnum. Það gaf gyðingum tilefni til aftöku þar sem hann sá "fleirri en einn Guð"!

Seinna varð Páll fyrir vitjun og sá ljós sólu bjartara skína á sig. Hann heyrði rödd sem kallaði hann til fylgdar við Krist, sem Stefán hafði vitnað um og skoðun Páls breyttist á augabragði. Hann sá þann sem hann ofsótti og var eigandi safnaðar trúaðra, kristinna manna!

Páll segir í bréfi sínu til Rómverja að hann boði þeim "Fagnaðarerindi Guðs sem hann gaf áður fyrirheit um fyrir munn spámanna sinna í helgum ritningum"! (Róm 1: 1 - 2)

Þetta "Fagnaðarerindi", fyrirheit spámannanna, er kraftur Guðs til hjálpræðis hverjum "þeim sem trúir"! En af hverju ekki öllum? Er það virkilega skilyrði að við verðum að trúa jafnvel þó að við skyljum ekki og finnst léleg rök fylgja framsetningu "Fagnaðarerindisins" ! Að segja að Fagnaðarerindið sé til Hjálpræðis? Hvað með önnur trúarbrögð, bjóða þau ekki uppá samskonar "hjálpræði"? 

Fagnaðarerindið um Jesú Krist opinberar "réttlæti Guðs"! Það birtist í "Trú" til trúar og fullyrðir að "Hinn réttláti mun lifa fyrir trú"! Ekki hvaða trú sem er heldur fyrir þá trú að Jesús Kristur fór í gegnum dóminn og dauðann fyrir mig og þig. Guð sýndi okkur þann kærleika að verða að synd okkar vegna og opna okkur dyrnar, Jesú, inn í framhaldslífið sem tekur við eftir dauða hins trúaða. Réttlætið er því Guðs gjöf inní okkar líf og fæst með því að trúa að Jesús sé Sonur Guðs, eini meðalgangarinn milli Guðs og manna, Vegurinn til hins Eilífa.

Þessi trú gerir okkur réttlát og Guð mun sjá okkur sem vini, börn sín og eign sína sama hvað okkur mætir.

Hin hliðin á "Fagnaðarerindinu" er sú að við eigum ekki neinn "Séns" ef við eigum ekki Jesú. Sama hvaða trú við iðkum þá er engin önnur til björgunar, engin önnur til hjálpræðis og engin önnur sem gerir okkur að Guðs börnum, eingnarlýð Guðs.

Án Fagnaðarerindisins erum við sem andstæðingar hans, fallinn sköpun og að eðlinu til "Reiðinnar börn"! Páll segir svo: "Reiði Guðs opinberast af himni yfir öllu Guðleysi og rangsleitni þeirra manna sem KEFJA (kæfa, halda honum niðri, kúga) sannleikann með rangsleitni....(Róm.1: 18)

Hvað þýðir það? Að kefja er auðvita sama og kæfa, kúga eða drepa. Að "drepa sannleikann" er þá það sama og snúa útúr, umbreyta, taka ekki mark á. Ef "Fagnaðarerindið um Jesú Krist" er því ekki móttekið eða virt þess að taka við því þá verðum við  "óvina her", stuðningsmenn þeirra sem samþykkja ekki boðskap Guðs, Páls postula eða spámanna Ritninganna! Sú afstaða gerir okkur að óvinum Guðs. 

Hvernig veit ég hvort ég sé nógu trúaður til að teljast "vinur Guðs"? Aðeins er um einn mælikvarða að ræða og hann er gefinn í Biblíunni. "Ef þú játar með munni þínum: Jesús er Drottinn- og trúir í hjarta þínu að Guð hafi uppvakið hann frá dauðum muntu hólpinn verða"! Róm.9:10. Flóknara er málið ekki. Að hafna þessum einfaldleika er t.d. að "kefja sannleikann"!

Fleirri þættir kefja t.d. að hafna því að: "hið ósýnilega eðli Guðs, bæði hans eilífi kraftur og guðdómleiki er sýnilegt frá sköpun heimsins"! Einnig að náttúran er verk Guðs og sannar tilveru Guðs. Við sem "heimskir menn" höfum gerst sekir um það að skipta út tilveru Guðs og farið að dýrka hið skapaða t.d. gert okkur styttur af mönnum og skepnum til að dýrka og trúa. Við höfum lagt áherslu á yoga og hugleiðslu í stað þess að tala við Guð og Jesú um okkar viðkvæmustu mál. Við gerum okkur jafnvel sjálf að guðum og teljum okkur ráða, stýra öllu og stjórna í okkar lífi. Við leitum ekki eftir hvaða siðferðisreglur ættu að gilda heldur gerum við okkur að mælikvarðanum og spyrjum "hvað er ÉG," "hvað hentar MÉR"?

Og þá rætist það sem postulinn segir: "Þar eð þeir hirtu ekki um að varðveita þekkinguna á Guði, ofurseldi Guð þá ósæmilegu hugarfari, svo að þeir gjörðu það sem ekki er tilhlýðilegt, fylltir allskonar rangsleitni, vonsku, ágirnd, illsku, fullir öfundar, manndrápa, deilu, sviksemi, illsku." Róm 1: 28 - 29.

Af þessu sést að það sem ræður í hugarfari okkar og tilfinningum er til að við megum þekkja stöðu okkar, hvort við erum Vinir Guðs, Fagnaðarerindisins eða óvinir hans og þá sem "Reiðinnar börn"!

Að vera undir reiði hans kemur m.a. fram í því að "þess vegna hefur Guð ofurselt þá svívirðilegum girndum. Bæði hafa konur breytt eðlilegur mökum í óeðlileg og eins hafa líka karlar hætt eðlilegum mökum við konur og brunnið í losta hver til annars, karlmenn frömdu skömm með karlmönnum og tóku út á sjálfumsér makleg málagjöld villu sinnar." Róm. 1: 26 - 27

Þessi atriði eru í dag flokkuð sem mannréttindi, helgur réttur, til að fá að vera eins og hver er!  Þess vegna er svo algengt að þeir sem benda á þessa hlið málsins og segja þennan lífsmáta "sem fremur skömm með karlmönnum" er flokkaður sem hatursorðræða og þaðan af verra. En í ljosi Fagnaðarerindisins er þessi lífsmáti til að við sjáum ranglæti mannsins og að við erum komin undir reiði Guðs. Í ljósi sama Fagnaðarerindis er lækning þessa syndasára einmitt fólgin í því að viðurkenna hvað Guð gaf okkur til að lækna ranglæti, fjandsamlega hegðun og öfugan lífsmáta. Til þess kom Kristur að verða dæmdur fyrir þessar syndir svo að hver og einn sem er í þessum syndum geti fyrir trú á Jesú fengið kraft og vilja til að snúa frá syndunum og læknast af þeim syndasárum sem hafa mengað anda okkar og sál.

Gleymum því ekki að "Fagnaðarerindið er kraftur Guðs til hjálpræðis hverjum þeim sem TRÚIR"! Þess vegna breyttist Sál frá Tarsus úr ofsækjanda og morðingja í Pál postula heiðingja, færandi fólki líf, von og bjarta framtíð með Fagnaðarerindinu um Jesú Krist. 

Fyrst það gat breytt Sál í Pál þá getur það breytt þér úr sekum undir reiði í saklausan undir náð! 

Guð blessi þér komandi vetur og láti náðarsól sína yfir þig skína.

Snorri í Betel 

 

Eigi þarft þú að óttast ...

Það er ekki ásættanleg staða að lifa í ótta. En hversu oft bankar hann ekki uppá hjá einstaklingum? Við óttumst um börnin okkar, framtíðina, afkomumöguleika, sjúkdóma og krabbamein. Menn óttast uppsögn og þegar starfsöryggið er farið læðist óttinn inn án þess að spornað sé við honum.

En óttinn er samt viðráðanlegur hann þarf ekki að ná undirtökunum og stjórna lífi okkar. Hin Heilaga Ritning varar okkur við því að óttinn fái að taka völdin og segir: "Því að óttaðist ég eitthvað, þá hitti það mig og það sem ég hræddist kom yfir mig.Job.3:25 og á öðrum stað segir: "Það sem hinn óguðlegi óttast kemur yfir hann en réttlátum gefst það er þeir girnast"! Orðskv. 10: 24

Spámenn ritninganna höfðu tekið eftir þessu að óttinn og ógæfan virðast kallast á. Þetta er stundum líkt hugboði sem menn fá og svo hrynur veröldin. Er ekki eitthvað sem við getum gert til að rjúfa þetta samband óttans og ógæfunnar?

Þegar spurt er um lausnir þá er hollt að líta til Ritninganna og bera saman hvaða möguleikar eru okkur gefnir sem svar og lækning við ótta. "Sæll er sá er situr í skjóli hins hæsta, sá er gistir í skugga hins almáttka, sá er segir við Drottinn :"Hæli mitt og háborg, Guð minn er ég trúi á!" Hann frelsar þig úr snöru fuglarans frá drepsótt glötunarinnar, hann skýlir þér með fjöðrum sínum, undir vængjum hans mátt þú hælis leita, trúfesti hans er skjöldur og verja. Eigi þarft þú að óttast ógnir næturinnar eða örina sem flýgur um daga, drepsóttina er reikar um í dimmunni eða sýkina er geisar um hádegið. Þótt þúsund falli þér við hlið og tíuþúsund þér til hægri handa þá nær það ekki til þín. Þú horfir aðeins á með augunum og sérð hversu óguðlegum er endurgoldið! Davíðss. 91: 1-8

Hér fer sálmaskáldið fögrum orðum um þann sem trúir, veit stöðu sína, hvar öryggið er að hafa og mælir fram játningu trúarinnar á ávöxt hins óttalausa lífsmáta. Má vera að sumir líti á þessa færslu sem dæmalausa fávisku og ábyrgðarlaust kæruleysi að hafa orð á þessu því alltaf er eitthvað að varast. Og það er málið.

Alltaf er eitthvað að varast og ógnir steðja að okkar lífi. Þessi sálmur sem ég vísa til hann er talinn hættulegur börnum sem sækja skóla í Reykjavík. Hann er einnig talinn óæskilegur í heimi vantrúar þar sem enginn Guð er og enga hjálp er að hafa frá því yfirnáttúrulega. Það er sjónarmið sem virðist fá talsverðan hljómgrunn meðal langskólagenginna ungmenna.

Þess vegna er hér um að ræða val. Valið stendur um það hvort lífið sé sett inní vilja og áætlun skaparans eða hvort lífið sé látið reka eftir einhverjum straum og tíðaranda sem endar í vegleysu?

Ég hef valið að fela líf mitt Guði og trúa því að Jesús sé dyrnar til hans. Ég hef tekið þá ákvörðun að óttast ekki né skelfast af neinum ógnunum, úrtöluröddum, hatursáróðri, sjúkdómum eða drepsóttum (slæmri afkomu, lágum launum sem má einnig fella inní drepsóttina). Ég hef leyft mér að gera Guð minn að "Háborg" minni og skjóli.

Biblían segir: Fel Drottni vegu þína, treystu honum hann mun vel fyrir sjá"! Sám. 37:5

Valið stendur milli óttans og skelfinarinnar eða Guðsóttans og hinna rósömu bústaða!

Drottinn blessi þér daginn

Snorri í Betel 

Einelti, útskúfun og þöggun yfirvalda á Akureyri?

GREINARGERÐ

Af hálfu stefnda í héraðsdómsmálinu nr. E-181/2014:

Akureyrarkaupstaður

gegn

Snorra Óskarssyni
og innanríkisráðuneytinu til réttargæslu

Undirritaður lögmaður, Einar Gautur Steingrímsson hrl., sem af hálfu stefnda hefur verið falið að flytja mál þetta, gerir eftirfarandi dómkröfur:

1. Krafist er sýknu af öllum kröfum stefnanda.

2. Krafist er málskostnaðar að skaðlausu.

Ég mun leggja fram:

Nr. 37   Greinargerð þessa.

Nr. 38   Ferilskrá stefnda.

Nr. 39   Bréf stefnanda til lögmanns stefnda dags. 20.8.2014 ásamt fylgiskjölum sem tilgreind eru í bréfinu.

Nr. 40   Leiðbeiningar um aðgerðir gegn kynferðislegri áreitni, kynbundinni áreitni og einelti á vinnustöðum Akureyrarbæjar. 

Nr. 41   Starfsmannahandbók Akureyrarbæjar, kaflinn um áreitni og einelti. 

MÁLAVEXTIR O.FL.:

Um stefnda o.fl.:

1.         Stefndi lauk kennaraprófi í júní 1973 og hefur unnið við kennslu í um 40 ár við góðan orðstír.  A.ö.l. vísast til ferilskrár stefnda á dskj.nr. 38. 

2.         Að mati undirritaðs hefur stefndi orðið fyrir grófu einelti af hálfu stefnanda sem endaði með útskúfun frá grunnskólum bæjarins og í reynd annars staðar líka.  Reynt hafi verið að réttlæta gerðirnar með því að klæða þær í búning mannréttinda og manngæsku.  Af málavöxtum verður hins vegar ráðið að slíkt eru öfugmæli og að stefnandi hafi virt að vettugi stjórnarskrána, grunnskólalög, mannréttindasáttmála Evrópu og aðrar réttarreglur að ekki sé talað um hans eigin viðmið.  Gerðir stefnanda séu valdníðsla eins og rakið verður undir málsástæðum og lagarökum.  Verður fyrst vikið að sakarefni málsins eins og það er sett fram af stefnanda sjálfum. 

 

Sakarefni málsins skv. stefnu:

3.         Skv. stefnu byggist mál þetta á áminningu sem stefnda var veitt þ. 13.2.2012 (dskj.nr. 16) í tilefni af bloggi stefnda á mbl.is þ. 30.1.2012 undir yfirskriftinni „Er hatur hjá evangelískum?“ (dskj.nr. 10).  Á grundvelli áminningarinnar var stefnda sagt upp störfum vegna bloggfærslu á mbl.is þ. 20.4.2012 undir yfirskriftinni „Gildum er hægt að breyta“ (dskj.nr. 22) og bloggfærslu á mbl.is þ. 28.6.2012 undir yfirskriftinni „Leiðrétting?“ (dskj.nr. 25).  Af þessum gögnum verður ráðið að þau gáfu hvorki minnsta tilefni til áminningar né brottrekstrar.  Verður nú vikið nánar að efni þessara skjala.  Áður skal þess getið að af málatilbúnaði stefnanda verður ýmist ekki lesið út úr honum hvað það nákvæmlega er sem stefndi á að hafa unnið sér til óhelgis með skrifum sínum eða þau eru afbökuð í meðferð stefnanda síðan brunar áfram á grundvelli sinnar eigin afbökunar. 

4.         Rétt er að taka fram að stefndi hefur hvorki verið ber að því að fjalla um samkynhneigð í skólanum né finnast minnstu grunsemdir um slíkt.  Málið fjallar aðeins um hvort stefndi mátti sem prestur í hvítasunnusöfnuðinum fjalla opinberlega um biblíuskilning sinn á samkynheigð og kynskiptiaðgerðum.

Áminning frá 13.2.2012 (dskj.nr. 16):

5.         Upphaf málsins er grein á mbl.is á dskj.nr. 9.  Þar er lýst hryllilegum áformum í Úganda um að deyða þá sem stunda kynlíf með einstaklingum af sama kyni og sömuleiðis í þeim tilfellum þar sem annar aðilinn er undir lögaldri eða smitaður af HIV veirunni.  Greinin endar á að ættfæra þessi áform að hluta til evangelískra presta. 

6.         Stefndi er evangelískur prestur og taldi mjög að sér vegið að eigna honum og slíkum önnur eins ódæði.  Hann ákveður að skýra sjónarmið sín og „evangelískra“.  Það gerði hann í bloggi þ. 30.1.2012 á dskj.nr. 10.  Þar kemur fram sá skilningur að samkynhneigð sé synd og í lok bloggsins telur hann að ávöxturinn af þeirri iðkun sé ekki til góðs.  Af blogginu má ljóst vera að hann er að ritskýra Biblíuna.  A.ö.l. fjallar hann almennt um syndina án þess að tengja hana sérstaklega við samkynhneigð.  Sú umfjöllun er í samræmi við kenningar evangelískra kirkna, þ.m.t. evangelískrar lúterskrar kirkju en þá kirkjuskipan ber ríkinu að styðja og vernda skv. 62. gr. stjórnarskrárinnar. 

7.         Kunnáttuleysi eða fótaskortur stefnanda í grundvallarkenningum evangelískra kirkna (þ.m.t. lútersku) olli því að hann las textann svo skelfilega vitlaust að hann taldi stefnda vera að draga samkynhneigt fólk í dilka og að yfir þeim vofði einhver sérstök refsing frá Guði, á sama tíma og stefndi raunverulega var að fjalla um afleiðingar synda almennt.  Þetta kom á daginn þegar stefnandi sendi greinargerð sína til innanríkisráðuneytisins, sbr. dskj. nr. 4, bls. 3 en þar segir orðrétt:

Framangreind ummæli túlkaði kærði svo að kærandi teldi að þeir sem væru samkynhneigðir væru syndugir og þeim yrði refsað með dauða.  Kærði taldi ummælin mjög meiðandi í garð samkynhneigðra, fjölskyldna þeirra og ekki síst barna, sem ættu erfitt með að bera hönd fyrir höfuð sér, verjast slíkum ummælum og gætu tekið þau bókstaflega.

8.         Stefndi var að vísa til grundvallarkenninga nánast allra evangelískra kirkna um syndina.  Til að varpa ljósi á málið er nauðsynlegt að gera grein fyrir hver hún sé og er stuðst við játningarit lúterskrar kirkju en í þessum efnum er enginn munur á kenningum hennar og hvítasunnumanna.  Kenningin er þessi:

8.1.     Allir menn hafa syndgað og af þeim sökum er dauðinn runninn til allra manna. 

8.2.     Syndir verða ekki dregnar í dilka, afleiðingarnar eru þær sömu.  Allir menn standa jafn sekir gagnvart Guði, óháð kynhneigð, litarhætti eða stöðu a.ö.l.

8.3.     Hverjum manni stendur til boða að verða náðaður af sérhverri synd hver sem hún er og öðlast eilíf líf.  Í því sambandi réttlætast menn af trú sinni en ekki verkum enda hverjum manni ómögulegt að réttlætast af eigin verkum.

9.         Stefndi gekk í einfeldni sinni út frá því að þessi skilningur væri skólayfirvöldum ljós enda grundvallaður á játningaritum lúterskrar kirkju og kennsla um hann er á námskrá grunnskólanna.  Síðast en ekki síst, þessi skilningur er rótin að uppreisn Lúters innan kaþólsku kirkjunnar og ástæðan fyrir stofnun hinnar lútersku kirkju sem ríkinu ber að styðja og vernda.  Hann átti ekki von á að þetta gæti misskilist.

10.      Í riti sínu Stjórnskipun Íslands, útg. 1978, segir prófessor Ólafur Jóhannesson á bls. 424 (feitletrun undirritaðs):

En þar sem talað er um evangelíska lúterska kirkju, hafa menn litið svo á, að þjóðkirkjan ætti að byggja á sömu trúarritum og þessi kirkja hefur frá fornu fari haft hér á landi.  Breytingar á þeim svo nokkru nemi, mundu óheimilar, nema gerðar væru með þeim hætti, sem boðinn er í 2. mgr. 62. gr. og 2. mgr. 79. gr. stjskr.  En þessi rit hafa verið talin:  Heilög ritning, postullega trúarjátningin, Niceu-játningin, Athanasíunar-játningin, Augsborgar-játningin og Fræði Lúthers hin minni.

11.      Síðan segir hann á bls. 425 þar sem hann fjallar um skyldur ríkisins til að styðja þjóðkirkjuna og vernda:  „Stuðningurinn og verndin koma bæði fram í menningarlegum efnum og fjárhagslegum.“ Telur hann síðan upp menningarleg atriði eins og kristinfræðikennslu, guðfræðideild Háskólans, almennan frið á helgidögum þjóðkirkjunnar o.fl. 

12.      Stefnanda virðist hafa vantað þennan grunn þegar hann afbakaði blogg stefnda og taldi að Guð myndi draga syndir í dilka og refsa samkynhneigðum sérstaklega.  Slíkur skilningur er víðsfjarri því sem stefndi var að reyna að segja og víðsfjarri kenningum hvítasunnumanna sem og evangelískra manna.  Í þeirra guðfræði eru allir menn undir sömu sök seldir, háir sem lágir. 

13.      Varla geta stjórnvöld áminnt stefnda fyrir brot í starfi fyrir trúfræði sem stutt er og vernduð af ríkinu, skv. stjórnarskrá.  Virðist enda áminningin grundvölluð á misskilningi þeirra sjálfra.  Má geta sér til um að töluverða fordóma þurfi í garð stefnda til að geta misskilið orð hans á þennan hátt og látið sér detta þetta til hugar.  Byggt er sérstaklega á því að vegna rannsóknarreglunnar bar stefnanda að grafast sérstaklega fyrir um hvort hann væri að leggja rétta merkingu í orð stefnda áður en hann lét til skarar skríða enda hefði stefndi verið fús til að leiðrétta slíkan misskilning í öðru bloggi.  Þar sem þessi galli sé á málsmeðferðinni beri að hafna öllum kröfum stefnanda.

14.      Að þessu bloggi gengnu virtist einhver vitfirring hlaupa í málið því farið var að ólmast í stefnda út af skrifum hans án þess að tekið væri tillit til eftirfarandi:

14.1.  Stefndi var að svara ásökunum um að hann og hans líkar ættu hlut í hatursmorðum í Úganda.

14.2.  Að stefndi hefði fullan rétt á að svara fyrir sig og skoðanabræður sína á sama vettvangi og fréttin birtist. 

14.3.  Að stefndi sagði sannleikann um hver væri kenning „evangelískra“ og gætti þess vandlega að tala ekki niður til eins né neins. 

14.4.  Stefndi þurfti hvorki að sitja undir hinum þungu ásökununum sem fram voru komnar um hann og skoðanasystkin hans eða halda því leyndu hver væru að hans mati viðhorf „evangelískra“. 

15.      Ein helstu og æðstu trúarrit þjóðkirkjunnar eru 66 bækur Biblíunnar.  Stefndi skilur umfjöllun sumra þeirra um samkynhneigð á þann veg að slíkt hafi manninum ekki verið ætlað að stunda.  Hann verður hvorki rekinn úr vinnu fyrir lesskilning sinn né að útlista hann fyrir öðrum, allra síst þegar fordómafullir menn tengja hans stétt við hatursmorð í Úganda.  Hann kýs að hunsa fordóma þeirra sem telja það barnalegt að byggja líf sitt á helstu trúarritum þjóðkirkjunnar, Biblíunni.  Hann er hins vegar alltaf tilbúinn að ræða hvað þar stendur og hafa það sem sannara reynist ef í ljós kemur að hann hafi rangt fyrir sér þ.m.t. í þessum efnum.

16.      Af undanfara málsins, hvernig á málinu var tekið og þess sem gerðist í framhaldinu, dregur undirritaður þá ályktun að ekki hafi aðeins verið gætt ólögmætra sjónarmiða í meðferð þess heldur sé um valdníðslu að tefla og að stefndi hafi verið beittur grófu einelti af hálfu stefnanda í undanfaranum, málsmeðferðinni, við áminninguna og í því sem á eftir gerðist. 

17.      Til að áminning geti réttlæst af hagsmunum nemenda þarf að sanna að þeim sé yfirleitt skaði búinn þótt þeir frétti utan úr bæ að kennari hafi tilteknar skoðanir á samfélagsmálum.  Frekar myndu menn telja að slíkt þroski nemendur og geri þá víðsýnni og umburðarlyndari og þar með tilbúnari undir lífið og þátttöku í lýðræðisþjóðfélagi.  Sönnunarbyrði um þetta atriði er á stefnanda.  Hann þarf að sanna að eitthvað skaðlegt hafi gengið út frá stefnda.  Sem dæmi um sönnunarkröfur í málum af þessu tagi vísast til Hrd. í málinu nr. 371/2003 þótt dómurinn a.ö.l. sé ekki beint fordæmi í þessu máli. 

18.      Hafa verður í huga að áminning er „alvarleg ráðstöfun, sem þarf að vanda bæði að formi og efni, enda eru við hana bundin sérstök réttaráhrif að hún geti verið nauðsynlegur undanfari brottvikningar úr starfi“ eins og segir í Hrd. í málinu nr. 72/2000. 

19.      Á því er byggt að rannsóknarreglan hafi verið brotin því ekki er gerð minnsta tilraun til að athuga hvort skoðanir stefnda hafi minnstu áhrif á velferð barnanna. 

Uppsögnin (dskj.nr. 33):

20.      Uppsögnin á rætur að rekja aðallega til bloggs stefnda á mbl.is þ. 20.4.2012 (dskj.nr. 22) en að sögn einnig til bloggs þ. 28.6.2012 (dskj.nr. 25).  Verður fyrst vikið að hinu fyrrnefnda.

21.      Undirrituðum hefur ekki tekist að fóta sig almennilega á hvað stefnandi les út úr blogginu á dskj.nr. 22 sem eigi að vera „brot“ enda kemur slíkt hvergi fram í stefnu né í gögnum máls.  Það er rétt að í Nýja testamentinu er líkama manna lýst sem musteri heilags anda.  Í blogginu útskýrir stefndi að Guð hafi lýst samband karls og konu heilagt en slík yfirlýsing sé ekki finnanleg um samband fólks af sama kyni. 

22.      Ýmsir guðfræðingar telja af ýmsum ástæðum að heimfæra megi helgi hjónabandsins í Biblíunni upp á samband fólks af sama kyni.  Er m.a. skírskotað til kærleikans, mannlegrar reisnar og breyttra þjóðfélagsgilda í því sambandi.  Óumdeilt er hins vegar að í 66 bókum Biblíunnar ganga yfirlýsingar um helgi hjónabands í orði kveðnu aðeins til sambands karls og konu.  Stefnda verður vart vikið úr starfi fyrir að þegja ekki yfir því mikla leyndarmáli.

23.      Þann 20.6.2012 var stefndi boðaður til fundar vegna „meints brots“.  Tilefnið var ekkert og hegðun stefnanda ofstækisfull að mati undirritaðs.  Einkum í ljósi þess að stefndi sagði frá því að eitthvað stæði ekki í 2000-3000 ára gömlum, merkum fornritum.  Það er alveg rétt að þeir sem þau fornrit skrifuðu á sínum tíma var ókunnugt um mannauðsstefnu stefnanda og afbökun hans á henni.  Svo alvörugefnir urðu menn að til voru kallaðir bæði fræðslustjóri og lögmaður út af frásögn stefnda um að eitthvað stæði ekki í Biblíunni.  Á þessum tíma var stefndi ekki einu sinni við kennslu.  Mátti stefndi hafa með sér trúnaðarmann á fundinn enda þótti fundarefnið afar mikilsvert.

24.      Það mátti ekki minna vera á fundinum en að stefnda væri boðinn starfslokasamningur (dskj.nr. 24) án vinnuskyldu fyrir að hafa þagað yfir því leyndarmáli að höfundum Biblíunnar hafi láðst að lýsa yfir helgi á hjónabandi samkynhneigðra og ekki haft mannauðsstefnu stefnanda í huga þegar rituðu sína texta.  Líklega telur stefnandi eðlilegt að bæta í texta Biblíunnar þar sem meira en 70 ár eru liðin frá láti höfunda og því standi 43. gr. höfundarlaga því ekki í vegi.  Stefndi vill hins vegar virða höfundarréttinn áfram og láta textana standa óbreytta og óviðbætta.

25.      Eftir þessi ósköp fjallar stefndi á dskj.nr. 25 um íslenskt mál og þá skoðun að hann telji að orðið „kynbreyting“ eigi frekar við en „kynleiðrétting“ þegar einstaklingur kýs að láta breyta líkama sínum að öðru kyni en hann er fæddur með.  Stefnda var ekki ljóst hvað hafi verið gert rangt eða vitlaust í upphafi þannig að það þarfnist leiðréttingar við.  Var hann vanur að nota orðið „leiðrétting“ um ranga stafsetningu eða ranga stefnu skipa en taldi ekki að menn hafi fengið XY litninga eða XX litninga fyrir mistök.  Var honum hvorki ljóst hver gerði mistökin eða hvernig þau gerðust.  Fannst honum orðið „kynbreyting“ betri íslenska en „kynleiðrétting“.  Var hann helst á því að engin mistök hafi verið gerð heldur sé frekar um merkingarbrengl að ræða.  Stefndi vildi skilgreina kyn vísindalega, þ.e. út frá erfðafræðinni en ekki út frá upplifun einstaklingsins sjálfs á kyni sínu eða huglægu áliti annarra.

26.      Kyn manna má skilgreina með ýmsum hætti svo sem:

26.1.  Út frá litningum.  Þá eru karlmenn skilgreindir sem einstaklingar með XY litninga en konur XX litninga.  Sé kynferði skilgreint svona myndu læknisaðgerðir vera tilraun til breytinga eða jafnvel afbökunar á því sem náttúran gerði.  Á þessum sviðum sem öðrum deila menn um hvort mannshöndin eigi að breyta náttúrunni og þá hvernig og hversu mikið.  Við slíkar aðstæður verða endalaust til deilur hvort það sé til góðs eða ills eða jafnvel afbökunar.  Sitt sýnist hverjum.

26.2.  Út frá ytra útliti fólks.  Þá myndu t.d. einstaklingar með XY litninga sem fæðast í kvenlíkama teljast konur (intersex), svo og þeir karlmenn sem hafa gengist undir aðgerð til að breyta sér í konur.  Einnig þær konur sem gengist hafa undir kynskiptiaðgerð. 

26.3.  Einfaldlega út frá hvernig menn upplifa sjálfan sig í þessum efnum.  Í slíkum tilfellum gæti einstaklingur með XX litninga, sem fæðist í kvenlíkama, talist karlmaður ef einstaklingurinn upplifir sig á þann hátt.  Frá því sjónarmiði séð gæti breyting á ytra útliti talist „kynleiðrétting“.  Þá er reynt að fella kynið að hugmyndum einstaklingsins um sjálfan sig.  Stefnandi virðist telja að þetta sé eina lögmæta skilgreiningin á kyni enda „brot“ að halda öðru fram.  Tali menn á annan veg vill hann reka þá úr vinnu fyrir „brotlega“ notkun móðurmálsins.

27.      Það er ekki undarlegt að íslensk tunga eigi í vök að verjast þegar kennarar eru reknir úr starfi fyrir að blogga um móðurmálið og velta upp hvað sé heppilegast orðnotkun í íslenskri tungu um einstök fyrirbæri mannlífs og náttúru.  Sérstaklega að reka karlkennara með 40 ára starfsreynslu og auka þannig á kynjahallann í skólum stefnanda en almennt er talið að grunnskólarnir þarfnist kynjaleiðréttingar við.  Stefnandi vill sjálfur kenna sig við jafnrétti kynjanna.

28.      Daginn eftir þetta blogg var boðað til nýs fundar til að fjalla um þennan móðurmálsáhuga stefnda.  Í fundarboðinu var því dylgjað að stefnda að hann hefði uppi meiðandi ummæli um samkynhneigða og transfólk.  Allt leiddi þetta svo til uppsagnar stefnda úr kennarastarfi þann 12.7.2012.  Tekið skal fram að stefnandi notar sjálfur orðið „transfólk“ en það orð vísar frekar til breytinga en leiðréttinga.

29.      Þegar tilefni sjálfrar uppsagnarinnar er skoðað kemur í ljós að það var nákvæmlega ekki neitt.  Af því dregur undirritaður þá einu ályktun að hún sé lokaþáttur í einelti og að lokum útskúfun í garð stefnda.  Valdníðslu hefur verið beitt til að losa skólayfirvöld við eitthvað sem þeim þótti óþægilegt.  Verður þetta rakið hér á eftir.  Telur undirritaður m.a. að grunnskólalög hafi verið brotin.

MÁLSÁSTÆÐUR OG HELSTU LAGARÖK:

30.      Vísað er til alls þess sem að framan er sagt og rakið auk þess sem á eftir greinir.

Valdníðsla og einelti:

31.      Að mati stefnda var stefnda bolað úr starfi á grundvelli ólögmætra sjónarmiða.  M.a. er í raun viðurkennt í stefnu að verið var að láta undan óréttmætum kröfum foreldra í þeim efnum.  Má ráða þetta bæði af gögnum máls og stefnunni sjálfri.

32.      Í e-lið 38. gr. laga nr. 46/1980 um aðbúnað, hollustuhætti og öryggi á vinnustöðum (hér eftir kölluð vinnuverndarlög) er gert ráð fyrir að á vinnustöðum sé unnið að aðgerðum gegn einelti.  Á grundvelli þessa var sett reglugerð nr. 1000/2004 um aðgerðir gegn einelti á vinnustað.  Í a-lið 3. gr. er einelti skilgreint svo: 

Einelti: Ámælisverð eða síendurtekin ótilhlýðileg háttsemi, þ.e. athöfn eða hegðun sem er til þess fallin að niðurlægja, gera lítið úr, móðga, særa, mismuna eða ógna og valda vanlíðan hjá þeim sem hún beinist að. Kynferðisleg áreitni og annað andlegt eða líkamlegt ofbeldi fellur hér undir. Hér er ekki átt við skoðanaágreining eða hagsmunaárekstur sem kann að rísa á vinnustað milli stjórnanda og starfsmanns eða tveggja eða fleiri starfsmanna enda leiði slíkur skoðanaágreiningur eða hagsmunaárekstur ekki til þeirrar háttsemi sem lýst er hér að framan.

33.      Í reglugerðinni er ítarlega fjallað um skyldur atvinnurekenda til að koma í veg fyrir einelti en hér lagði hann sjálfur stund á það og hjó sá er hlífa skyldi.  Er þetta mjög ámælisvert.  Er það skoðun undirritaðs af lestri stefnu og annarra gagna að afstaða einstakra foreldra og stefnanda til stefnda og skoðana hans, einkennist af töluverðum fordómum. 

34.      Á bls. 2 í stefnu er lýst rógburði í garð stefnda um að hann hafi rætt við nemendur um skaðsemi samkynhneigðar og að foreldrar hafi sagt eins og Gróa á Leiti, „ólyginn sagði mér en hafðu mig ekki fyrir því.“  Við þessum gróusögum brást stefnandi með því að færa stefnda til í starfi og láta hann lesa fyrir börn á bókasafni „yndislestur“.  Þetta var mjög niðurlægjandi fyrir stefnda sem var farsæll kennari til áratuga og skólastjóri í Brekkuskóla skólaárið 2002-2003.  Það að færa fólk til í starfi er talið skólabókardæmi um einelti á vinnustað. 

35.      Þótt rótin sé e.t.v. hjá foreldrum ákváðu skólayfirvöld að taka frekar þátt með foreldrunum heldur en að fá þá á móti sér og gengu í lið með þeim.  Urðu þau vond fyrirmynd fyrir börnin sem er kennt að gera ekki svona lagað.

36.      Næsta sem gerðist var að foreldrar kvörtuðu yfir „viðhorfum“ stefnda (sjá bls. 2 í stefnu).  Ekkert kemur fram um að hann hafi látið nein viðhorf í ljós sem kennari.  Ekkert liggur fyrir í málinu um það.  Var enn á ný brugðið á það ráð að halda eineltinu áfram.  Var þá ákveðið að „tilteknir árgangar myndu ekki hitta stefnda á bókasafninu.“ Þetta er einmitt dæmigert þegar um einelti er að ræða.

37.      Á bls. 2 í stefnu segir (feitletrun undirritaðs):

Málefni stefnda vegna meiðandi ummæla hans sem grunnskólakennara um samkynhneigð hafa verið til formlegrar stjórnsýsluskoðunar hjá Akureyrarbæ frá árinu 2010.

38.      Engu að síður hefur stefnandi ekki lagt fram nein gögn um þessa „formlegu“ stjórnsýsluskoðun.  Stefndi fékk þó aðvörun á fundi þ. 8.10.2010 og er vísað í stefnu til dskj.nr. 7-8.  Þau skjöl eru lítt upplýsandi um annað en að amast er við skoðunum stefnda um að samkynhneigð sé synd og lögð áhersla á að þær skoðanir hans megi ekki fréttast.  Skorað er á stefnda að koma með gögn um að þessi „formlega“ stjórnsýsluskoðun hafi farið fram.

39.      Næsti liður í eineltinu er áminningarferli sem lýst var að framan þar sem snúið var út úr öllu sem stefndi sagði og það afbakað á mjög særandi og meiðandi hátt í garð stefnda þar sem hann var sakaður um glæp (hatursáróður) en enginn fótur er fyrir þeim ásökunum.  Tókst stefnanda ekki að grafast fyrir um hvað stefndi var að segja með bloggi sínu heldur lagði það út á versta veg að sérstakur dauði myndi bíða samkynhneigðra.  Er mjög alvarlegt að eigna öðrum mönnum slík ummæli að ósekju (sjá efst á bls. 3 í stefnu).  Að afbaka allt sem menn segja og snúa á versta veg er enn annað skólabókardæmi um einelti. 

40.      Enn jókst eineltið þegar stefndi var settur í „tímabundið leyfi á launum“ þ. 13.2.2012 (sjá dskj.nr. 21).  Svona lagað er niðurlægjandi en ekki frí á silfurfati.  Þarna var maður sem hafði við góðan orðstír stýrt skólanum í eitt ár í leyfi skólastjóra, búinn að þola að vera tekinn úr kennslu, settur á bókasafn, síðan fékk hann ekki að hitta ákveðna árganga og loks fær hann ekki að mæta í skólann. 

41.      Enn jókst eineltið því út úr bloggi stefnda frá 20.4.2012 (dskj.nr. 22) bjó stefnandi til einhvers konar brot án þess að efni textans gæfu minnsta tilefni til þess eins og áður er rakið.  Var brugðið á það ráð að boða stefnda í ráðhús Akureyrarbæjar á fund með fræðslustjóra og bæjarlögmanni (dskj.nr. 23).  Þar var stefndi látinn vita að stefnandi vildi losna við hann með boðun starfslokasamnings en stefndi hafnaði honum (dskj.nr. 24). 

42.      Stefndi bloggaði þ. 28.6.2012 (dskj.nr. 25) og aftur bjuggu menn til án nokkurs tilefnis einhvers konar brot út úr því sem var tekið með sem ástæða uppsagnar.  Þarna var stefndi rekinn úr skólanum sem hann hafði starfað við.  Hann gat sagt sér það sjálfur að hann fengi ekki vinnu í grunnskólum bæjarins þar sem hann bjó og við þessar aðstæður gat hann ekki vænst að fá vinnu neins staðar annars staðar, a.m.k. ekki í nágrenni við Akureyri.  Hefur hann ekki getað unnið við sitt starf síðan.

43.      Undir svona löguðu geta hinir sterkustu menn brotnað.  Þótt stefndi hafi borið sig vel geta krosstré brugðist sem önnur tré.  Er um að ræða grafalvarlegan verknað sem er brot m.a. á eftirfarandi réttarreglum:

44.      Ákvæðum vinnuverndarlaga nr. 46/1980.  Er sérstaklega vakin athygli á e-lið 38. gr. og reglugerð nr. 1000/2004 en einnig vísað til a-liðs 1. gr. en það getur verið skaðlegt andlegri og líkamlegri heilsu manna að búa við einelti á vinnustað.  Þá er vísað til 13. gr. um góðan aðbúnað og hollustu á vinnustað en einelti er í mikilli andstöðu við þau markmið. 

45.      Reglum grunnskólalaga nr. 91/2008.  Er einkum vísað til 30. gr. en á því er byggt að skv. framangreindu hafi stefndi orðið fyrir andlegu og félagslegu ofbeldi í skólastarfi með sífelldum athugasemdum um hvernig hann iðkar preststarf sitt og tjáningarfrelsi, með tilhæfulausum ásökunum um að ummæli hans séu hatursfull og mannskemmandi, með því að taka hann úr kennslu og gera hann að upplesara á bókasafni, í skóla þar sem hann hafði áður verið skólastjóri um tíma.  Ákvæðið að þessu leyti nær jafnt til nemenda sem og annarra starfsmanna skólans.  Að auki fer hegðun stefnanda í andstöðu við 2. gr. laganna.  Í stað þess að efla börn til þátttöku í lýðræðisþjóðfélagi þá er haft fyrir þeim einelti og útskúfun þegar menn iðka tjáningarfrelsið og láta í ljós sannfæringu sína.  Starfshættir grunnskóla skulu mótast af umburðarlyndi og kærleika en þarna var þveröfugt gert.  Reyndar má segja að 1. mgr. hafi verið virt að vettugi.  Mikilvægt er að efla víðsýni hjá nemendum en þarna er iðkuð þröngsýni og aðeins tilteknar sannfæringar taldar mega koma nemendum fyrir sjónir í stað þess að kenna nemendum opna umræðu um öll mál.  Í stað þess að efla færni nemenda í íslensku máli var kennari rekinn úr starfi vegna áhuga síns á því.  Í stað þess að stuðla að færni nemenda í sögu þjóðfélagsins og sérkennum þá var stefndi rekinn úr starfi fyrir það sem þeir töldu sérkenni hans.  Svona lagað er ekki til þess fallið að efla sjálfstæða hugsun nemenda eða við að þjálfa hæfni þeirra til samstarfs við aðra.  Má segja að gerðir stefnanda séu í andstöðu við það sem stefnt er að með grunnskólalögum.

46.      Ákvæði 233. gr. a. alm.hgl. hljóðar svo: 

Hver sem með háði, rógi, smánun, ógnun eða á annan hátt ræðst opinberlega á mann eða hóp manna vegna þjóðernis þeirra, litarháttar, kynþáttar, trúarbragða eða kynhneigðar sæti sektum … eða fangelsi allt að 2 árum.

47.      Á því er byggt að með framangreindu hafi stefnandi tekið við rógburði um stefnda eins og að framan er rakið og framlagðir tölvupóstar bera vott um (dskj.nr. 39, bls. 4-12) og rægt hann síðan sjálfur til að réttlæta gerðir sínar gagnvart honum.  Allt vegna trúarbragða hans.  Ekki er tekin afstaða til hvort hegðun stefnanda sé refsiverð í skilningi ákvæðisins en byggt á að hún sé ólögmæt. 

48.      Einnig er vísað til dskj.nr. 40 sem eru leiðbeiningar um aðgerðir gegn kynferðislegri áreitni, kynbundinni áreitni og einelti á vinnustöðum Akureyrarbæjar, í samræmi við jafnréttis-stefnu stefnanda sem samþykkt var í júlí 2008.  Einnig til dskj.nr. 41 sem er kaflinn um áreitni og einelti í starfsmannahandbók Akureyrarbæjar.  Þar kemur fram yfirlýsing stefnanda um að hann beri ábyrgð á að koma í veg fyrir að starfsfólk verði fyrir einelti.  Á því er byggt að þetta loforð hafi stefnandi brotið gagnvart stefnda.  Er skorað á stefnda að viðurkenna í þessu máli að hann sé bundinn við ábyrgðaryfirlýsinguna.

49.      Undirritaður telur svo ekki verði um villst að stefnandi hafi misbeitt valdi sínu til að losna við stefnda úr starfi vegna þess að þeim þótti óþægilegt að hafa hann.  Ekki vegna þess að lög hafi staðið til slíkra gerða.  Grundvöllurinn fyrir gerðum stefnanda sé allt of veikur til að draga slíkar ályktanir. 

50.      Gerðir stefnda eru samkvæmt framansögðu og því sem á eftir greinir ólögmætar, sjónarmiðin ólögmæt og óréttmæt.

Brot stefnanda gegn mannréttindum og mannlegri reisn:

51.      Samhliða framangreindum málsástæðum er á því byggt á að brotið hafi verið gegn rétti stefnda til að hafa sannfæringu, tjá hana og standa á henni, allt í andstöðu við 73. gr. stjórnarskrár og 10. gr. mannréttindasáttmála Evrópu.

52.      Í dómum Mannréttindadómstóls Evrópu og Hæstaréttar hefur tjáningarfrelsið verið talið rýmst þegar menn eru að tjá sig um brýn þjóðfélagsmál.  Breyting á stöðu samkynhneigðra með endurskilgreiningu á hugtakinu „hjónaband“, réttindum þeirra til að ættleiða börn og að gera ekki mun á sambandi karls og konu og sambandi fólks af sama kyni, felur í sér gríðarlegar þjóðfélagsbreytingar sem hafa átt sér stað og eru að eiga sér stað.  Hvorki 73. gr. stjórnarskrárinnar né mannréttindasáttmáli Evrópu heimilar að þaggað sé niður í röddum sem andæfa breytingunum.  Frelsi stefnda til að láta í ljós skoðanir sínar og hafa eigin sannfæringu sem hann tjáir verður ekki tekið af honum með rangtúlkunum stefnanda á lögum, kjarasamningum og mannauðsstefnu stefnanda.  Neðst á bls. 7 í stefnu setur stefnandi fram þá nýstárlegu kenningu að stefndi sé frjáls skoðana sinna og sannfæringar en á meðan hann svari rætnum ásökunum í sinn garð á bloggi með því að skýra út sannfæringu sína og skoðun, þá missi hann vinnuna og fái ekki vinnu við sitt fag í bæjarfélaginu þar sem hann býr.  Þessar skoðanir stefnanda á tjáningarfrelsi, sem fram koma í stefnu, eru nokkuð óvenjulegar svo ekki sé fastar að orði kveðið.  Hafa verður í huga að réttur manna til að stofna trúfélög um trúarsannfæringu sína nýtur ríkari réttar en um félög almennt, sjá samanburðarskýringu á 63. og 74. gr. stjórnarskrárinnar.  Er það að gefnu tilefni því það hefur verið áráttuhegðun í vestrænni menningu í meira en 2000 ár að amast við trúarsannfæringu annarra.  Hafa allir gert sig seka um það, bæði veraldleg yfirvöld, einstaklingar, félög, stofnanir og kirkjur.  Mál þetta er dæmi um slíkt, að mati stefnda.  Réttur skv. 63. gr. stjórnarskrárinnar verður ekki einu sinni takmarkaður með lögum. 

53.      Á því er byggt að gerðir stefnanda séu brot gegn 63. gr. stjórnarskrárinnar sem heimilar mönnum að stofna trúfélög og iðka trú sína í samræmi við sannfæringu sína.  Að reka stefnda úr starfi fyrir kenningar hans sem forstöðumanns skráðs trúfélags sem verst gegn ásökunum um þátt í hatursmorðum en fær síðan áminningu, er brot gegn þessu ákvæði.  Svo og að fá ekki að ritskýra Biblíuna opinberlega í samræmi við trú safnaðarins. 

54.      Á því er byggt að með því að svipta stefnda starfi sínu hafi verið brotið gegn 64. gr. stjórnarskrárinnar með því að hann missti af réttindum til að starfa sem kennari vegna trúarbragða sinna.  Hann missti líka umtalsverð lífeyrisréttindi, s.s. 95 ára regluna rétt áður en hún gat virkjast. 

55.      Á því er byggt að 65. gr. stjórnarskrárinnar hafi verið brotin með því að stefndi fékk ekki að njóta þeirra sjálfsögðu mannréttinda að vinna fyrir sér í samræmi við menntun sína vegna trúarbragða sinna og skoðana. 

56.      Á því er byggt að 75. gr. stjórnarskrárinnar hafi verið brotin en í reynd hefur verið lagður steinn í götu stefnda að stunda þá atvinnu sem hann kýs.  Hafa verður í huga að stefnandi er eini atvinnurekandi grunnskóla á Akureyri og gerðir hans og uppsögn stefnda fælir aðra í nágrenninu að taka hann í vinnu, og þótt víðar væri leitað. 

57.      Stefndi trúir því að Biblíuna beri að nálgast af auðmýkt.  Hann lítur svo á að hún sé handbók okkar í lífinu af Guði gefin.  Með það í huga skoðar hann hvað hún segir og predikar að okkur beri að fylgja boðskap hennar.  Stefndi skilur boðskap Biblíunnar á þann hátt sem hann setur fram í ræðum og riti.  Í ritum sínum vísar hann í reynd til orða hennar en ekki sinna eigin.  Hann nálgast m.ö.o. Biblíuna eins og lögfræðingur lögin, með ritskýringum og túlkunum þar sem reynt að finna efni textans og fylgja honum síðan.  Fyrir þessa sannfæringu missti stefndi vinnuna.  

Kjarasamningsbrot:

58.      Verði ekki fallist á framangreint er byggt á að áminningin og uppsögnin sé í andstöðu við kjarasamning sem lagður er fram á dskj.nr. 3.  Í lið 14.9 segir:  „Óheimilt er að segja starfsmanni upp án málefnalegra ástæðna.“  Í lið 14.8 eru heimilt að áminna starfsmann fyrir brot í starfi.  Óumdeilt er í málinu að stefndi braut ekki af sér í starfi og allar sakir sem á hann eru bornar áttu sér stað utan starfs.  Á því er og byggt að ekkert af því sem nefnt er í lið 14.8 eigi við um orð og gerðir stefnda.  A.ö.l. vísast til úrskurðar innanríkisráðuneytisins á dskj.nr. 2.  Áminningin gat því ekki orðið forsenda uppsagnarinnar.  Íþyngjandi heimildir til áminningar og uppsagnar ber að skýra þröngt og vafa starfsmanni í hag.

59.      Eins og áður hefur verið rakið ber stefnandi á stefnda sakir um að í orðum hans hafi falist eitthvað sem alls ekki fólst í þeim.  Hann var því áminntur, ekki á grundvelli þess sem hann sagði heldur á grundvelli fordómafullrar afbökunar stefnanda á orðum hans.  Stefndi hefur því aldrei fengið áminningu fyrir það sem í orðum hans fólst heldur eitthvað allt annað.  Forsenda áminningarinnar er því röng og hefur hún því ekki þau réttaráhrif að geta orðið forsenda uppsagnar síðar.  Staðhæfingar stefnanda um stefnda eru hins vegar óréttmætar og meiðandi.  Af þessu leiðir að aldrei gat verið forsenda fyrir því að segja stefnda upp störfum.

60.      Af framangreindu leiðir einnig að það sem stefndi á að vera áminntur fyrir og ástæður uppsagnarinnar falla ekki saman á þann hátt að stefndi teljist hafa gert nokkuð sem hann hafi áður verið áminntur fyrir.  Sama gildir um þótt miðað væri við orð stefnda óafbökuð. 

Annað:

61.      Vakin er athygli á að stefndi var ráðinn í starfið upphaflega þótt hans skoðanir væru þekktar svo og að hann lægi ekki á þeim.  Engin breyting varð þar á og því með öllu ólögmætt að fara síðar að áminna hann og reka úr vinnu af þeim sökum.

62.      Meirihluti evangelískra kirkna er sama sinnis og stefndi.  Breytir engu þótt þjóðkirkjan gefi saman samkynhneigt fólk.  Í 2. mgr. 22. gr. laga nr. 31/1993 og skv. gagnályktun frá 1. mgr. er gert ráð fyrir að prestar geti vikist undan að gefa fólk saman vegna trúarsannfæringar sinnar.  Í athugasemdum kemur sérstaklega fram að það geti einmitt átt við þegar gefa á saman samkynhneigt fólk.  Löggjafinn hefur þegar tekið ákvörðun um að slíka trúar-sannfæringu beri að virða og því getur stefnandi ekki rekið prest úr vinnu fyrir að tjá slíka sannfæringu þegar að honum er vegið með því að bendla hann og skoðanabræður hans við hatursmorð í Afríku.

63.      Aðalatriði máls þessa er ekki hvort stefndi hafi réttan eða rangan skilning á helstu trúarritum kristinna manna og evangelískrar lúterskrar kirkju.  Heldur hvort hann megi tjá sannfæringu sína.  

64.      Gerð er sú athugasemd við framlagningu dskj.nr. 36 að þetta er utanréttarvottorð en ekki dómkvatt mat og ber að virða að vettugi sem sönnunargagn enda skrifað af aðila sem aldrei gæti orðið hæfur matsmaður. 

65.      Því er mótmælt að stefnandi geti byggt á öðrum réttarheimildum en settum lögum.  Tilvísanir í allskyns stefnumótunarskjöl hafa enga þýðingu fyrir úrlausn málsins.  Íþyngjandi stjórnvaldsákvörðunum á borð við áminningu og uppsögn verður ekki beitt með tilvísan til slíks og alls ekki á grundvelli fjörugrar túlkunar stefnanda á þeim „réttarheimildum“.

66.      Verði ekki fallist á að ákvörðunin sé haldin efnislegum annmörkum er á því byggt að á henni séu formgallar eins og nú verður rakið. 

Meðalhófsreglan:

67.      Á því er byggt að stefnandi hafi farið fram með látum og hvorki þurft að grípa til tilfærslna í starfi, áminningar eða uppsagnar til að ná fram markmiðum um gott skólastarf.  Því að ummæli stefnda geti haft slæm áhrif á ungdóminn, er mótmælt sem röngu og út í hött.  Hafi eitthvað í ummælum stefnda getað misskilist á versta veg, var hægur vandi að óska eftir því við stefnda að hann setti réttan skilning sinn fram með skýrum hætti þannig að menn fengju ekki ranghugmyndir um það sem sagt var.  Stefndi hefði án efa tekið því vel.  Vísað er til 12. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

Rannsóknarreglan:

68.      Á því er byggt að stefnandi hafi ekki grafist fyrir um efni ummæla stefnda og þar með hrapað til ákvarðana byggða á hugaræsingi, fordómafullum skilningi á því sem frá stefnda kom og fjörugu ímyndunarafli um hvað í orðum stefnda fólst.  Með þessu var rannsóknar-reglan brotin, sbr. 10. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

Andmælareglan:

69.      Á því er byggt að stefnandi hafi ekki gert stefnda ljóst hvernig hann skildi ummæli hans og því gafst aldrei færi til raunverulegra andmæla.  Stefnandi kom ekki út úr skápnum með skilning sinn á ummælum stefnda sem leiddu til áminningar fyrr en hann ritaði greinargerð sína til innanríkisráðuneytisins á dskj.nr. 4.  Hann hefur í raun ekki ennþá gert almennilega grein fyrir skilningi sínum á öðrum ummælum stefnda sem er bagalegt.  Vísað er til 13. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

Óheimilt valdframsal:

70.      Ef allar framangreindar málsástæður undirritaðs þrjóta er á því byggt að skólastjóra hafi ekki verið heimilt að framselja vald sitt til fræðslustjóra til að segja stefnda upp störfum. 

Vanhæfi:

71.      Að því frágengnu er byggt á því að í fundarboði þ. 29.6.2012 (dskj.nr. 26) hafi skólastjóri staðhæft að stefndi hafi viðhafið „meiðandi ummæli um samkynhneigða og transfólk.“  Þetta fullyrðir skólastjóri áður en stefndi neytir andmælaréttar og er búinn að taka afstöðu í málinu áður en formlegri meðferð þess er lokið.  Með þessu gerði hann sig vanhæfan og mátti ekki fjalla um málið frekar og hefði þurft að setja nýjan skólastjóra ad hoc til að fjalla um þetta.  Vísað er til 3. og 4. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

Formgalli á áminningu:

72.      Að lokum er á því byggt að ekki var getið um kærurétt í áminningarskjali eins og bar að gera.  Það ásamt öðru leiðir til að áminningin er ólögmæt og þar með uppsögnin.  Í stjórnsýslurétti leiðir formgalli sem þessi einn og sér almennt ekki til ógildingar stjórnvaldsákvörðunar.  Hér háttar öðruvísi til.  Áminning er af dómstólum talin svo alvarleg að varði miskabótum ef hún á ekki rétt á sér.  Áminning getur leitt til uppsagnar manna úr starfi.  Hér var stefnandi eini atvinnurekandinn í bæjarfélagi stefnda.  Hefði stefnda verið bent á kærurétt myndi hann hafa nýtt hann.  Þá hefði hann verið í annarri réttarstöðu ef til uppsagnar kæmi.  Þessi formgalli er slíkur þegar kemur að áminningu opinberra starfsmanna að ekki verður fram hjá honum litið og á hann einn og sér að leiða til að áminning telst ógild.  Vísað er til 3. mgr. 20. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

73.      Hefði stefndi verið búinn að kæra áminninguna til æðra stjórnvalds hefði komið til álita að fresta réttaráhrifum hennar sbr. 3. mgr. 29. gr. stjórnsýslulaga. 

74.      Af því stefnandi misskildi stefnda með dæmalausri túlkun á orðum hans gat stefndi ekki ráðið af áminningarskjali hvað hann var raunverulega áminntur fyrir.  Skortir skjalið því allan nauðsynlegan skýrleika að þessu leyti.

Mótmæli:

75.      Málatilbúnaði stefnanda er mótmælt, svo og að stefndi hafi gerst brotlegur við nokkrar þær „réttarheimildir“ sem stefnandi kveðst byggja mál sitt á.  Því er sérstaklega mótmælt að heimilt að hafi verið að víkja stefnanda úr starfi á grundvelli túlkunar stefnanda á ummælum hans.  Stefnandi getur ekki sjálfur lagt út á versta veg hvað stefndi á að hafa sagt og breytt því síðan í vönd til að lemja hann með.

76.      Tilhæfulausum aðdróttunum stefnanda um að stefndi hafi mismunað börnum eftir kynhneigð er mótmælt.  Engin brot gegn 1. mgr. 12. gr. laga nr. 91/2008 hafa átt sér stað.

77.      Því er mótmælt að stefndi hafi nokkuð það aðhafst sem beri skugga á vammleysi hans í starfi.  Að mati stefnda eru kröfur stefnanda ekki kröfur um vammleysi heldur tilraun til skoðanakúgunar.  Vildi hann ekki láta undan slíku.

Lagarök:

·           Almenn hegningarlög nr. 19/1940, einkum 233. gr. a

·           Stjórnarskráin nr. 33/1944, einkum 62.-65. gr., 73.-75. gr. og 79. gr.

·           Höfundarlög nr. 73/1972, einkum 43. gr.

·           Lög nr. 46/1980 um aðbúnað, hollustuhætti og öryggi á vinnustöðum, einkum 38. gr.

·           Stjórnsýslulög nr. 37/1993 einkum 3.-4. gr., 10.-13. gr., 3. mgr. 20. gr. og 3. mgr. 29. gr.

·           Lög um mannréttindasáttmála Evrópu nr. 62/1994, einkum 10. gr.

·           Grunnskólalög nr. 91/2008, einkum til 2. gr., 1. mgr. 12. gr. og 30. gr.

·           Hjúskaparlög nr. 31/1993, einkum 2. mgr. 22. gr.

·           Reglugerð nr. 1000/2004 um aðgerðir gegn einelti á vinnustað

·           Hrd. í málinu nr. 371/2003

·           Hrd. í málinu nr. 72/2000

SKÝRSLUTÖKUR:

ÁSKILNAÐUR:

Áskilinn er réttur til að óska eftir því, á síðari stigum málsins, að teknar verði munnlegar skýrslur af einstaklingum sem ekki hafa verið nefndir til skýrslugjafar í greinargerð þessari t.d. ef málatilbúnaður stefnanda gefur tilefni til þess eða nýjar upplýsingar koma fram um hugsanleg vitni.

Áskilinn er réttur til að koma að frekari málsástæðum á síðari stigum ásamt frekari gögnum.  Þá er einnig áskilinn réttur til að kalla til fleiri vitni gefist til þess tilefni síðar.

            Reykjavík, 2. september 2014
            f.h. stefnda,

            

Líf gefur líf!

"Í honum var líf og lífið var ljós mannanna" segir Jóhannes þegar hann lýsir Jesú Kristi (jóh. 1:4). Jóhannes er talinn hafa ritað guðspjall og 3 bréf NT. sem eru nefnd eftir honum og þar má finna sama atriðið um mikilvægi lífsins. "Og lífð var opinberað og vér höfum séð það og vottum um það og boðum yður lífið eilífa, sem var hjá föðurnum og var opinberað oss. Já, það sem vér höfum séð og heyrt það boðum vér yður einnig til þess að þér getið líka haft samfélag við oss. (1.Jóh.1: 2- 39)

Þessi forni átrúnaður kristninnar virðist ekki eiga mikinn hljómgrunn í samtímanum. Þá tengist þessi fullyrðing einnig því að Biblían hafi lítið sem ekkert vægi í trú og viðhorfum okkar jafnvel þó svo við viljum teljast til kristninnar.

Þetta atriði með lífið - "lífið var ljós mannanna" - og að það skuli vera tengt því að boðunin er "lífið eilífa" er auðvita þess virð að skoða samhengið hjá postulanum. Lífið sem við þekkjum er býsna hverfult og menn vita svo sem að eina örugga í lífinu er að við deyjum. En hvaða samhengi er hjá Jóhannesi að tengja saman lífið sem ljós mannanna og sjón, vottun og boðun hans sé "lífið eilífa". Það var hjá föðurnum en er núna opinberað oss. Ekki fer það framhjá nokkrum manni sem kynnir sér kristnina að hér er verið að tala um Jesú Krist. Í honum býr "fylling guðdómsins" eins og Páll orðaði það fyrir Kólossumenn enda á allt tilveru sína í honum. Hann var fyrri en allt og kallaður þess vegna Alfa og Ómega, upphafið og endirinn.

Hvað er þá að fara framhjá okkur, kristinni þjóð, ef þessi forni átrúnaður er á undanhaldi úr okkar hugarheimi? Hugtakið "Trúfrelsið" er fyrirferðamikið í stjórnmálum og þeir sem ekki aðhyllast trúfrelsið eru jafnvel sagðir "óstjórntækir" hjá borginni.

Trúfrelsið er ekki víða þekkt fyrirbæri. Hvergi í Arabaheiminum er svokallað trúfrelsi því að flest ríkin þar eru "islömsk" ríki. Í Rómaríkinu forna var ekki trúfrelsi þó svo að menn gætu trúað á marga guði, þeir urðu að viðurkenna keisarann sem Guð. Nýjustu fréttir frá Kína herma að kommúnistaflokkurinn vilji fá yfirráð yfir kristnum átrúnaði þar í landi annars verði hann ekki samþykktur af yfirvöldum.

Hér á landi er sama yfirbragðið einmitt það að "stjórnvöld" samþykki átrúnaðinn. Nýja-Testamenntið álitið óæskilegt efni fyrir tíu ára börn. Þessi bók sem segir okkur boðskap Jesú og Jóhannesar, boðskapinn um Eilífa Lífið!  Það eru mannréttindin sem nú eru aðalatriðið hjá okkar stjórnvöldum ekki endilega rétturinn til lífsins!

Eina baráttumál Kvennalistans sem hann náði fram á sínum tíma var rétturinn til að eyða fóstrum. Líkami konunnar (móðurinnar) var talinn æðri litla fósturlíkamanum, jafnvel þó svo að hann væri kvenkyns.

Nú hafa undanfarin átök á Gaza leitt okkur heim í sanninn um að trúin þar (Islam) hvetur menn, konur og börn til að fórna sér í jihad, heilögu stríði. Þetta er þeim ekki valkvæmt heldur skylda. Að deyja í heilögu stríði er eina örugga leiðin fyrir múslimann til að komast til himna og hljóta vist með 72 yngismeyjum í fanginu.

Menn hafa lengi réttlætt sjálfsfórnir í stríði og að falla fyrir góðan málsstað en eitt er vert að skoða hjá okkur í ljósi þessa. Hin kristni arfur og trúin á Krist hvetur okkur til að "slíðra sverðið" en ekki vega meðbræður okkar. Lífinu er þannig gert hærra undir höfði af höfundi lífsins þar sem öll fylling Guðdómsins býr heldur en til er í öðrum trúarbrögðum.

Hin bestu mannréttindi og öruggasta tilvera manna hefur verið fram að þessu í hinum kristnu þjóðfélögum þar sem áherslan er lögð á að varveita lífið en ekki eyða því. Er að undra að kristin sjónarmið skuli vera komin í andstöðu við samtímaviðhorfin sem gera ráð fyrir að lífið hafi orðið til fyrir tilviljun og sé hér vegna tilviljunar?

Kristnin boðar að lífið hér sé komið frá Höfundi og Eilífa lífið sé einnig komið frá Höfundi. Þannig er sagt að : "Það er hið eilífa líf að þekkja þig, hinn eina sanna Guð og þann sem þú sendir Jesú Krist" !(Jóh 17:3)

Þá sést það vel út frá þessum orðum að við höfum val. Valið snýst um það að þekkja Guð og Jesú Krist. Þá kemur ávöxturinn af því vali að hlotnast eilíft líf fyrir bragðið. Við höfum ekkert val gagnvart dauðanum, hann hefur "frjálsan aðgang" vegna atburða sem áður gerðust og við ráðum ekki við í dag. Þess vegna erum við í veröld þar sem samspilið er syndin og dauðinn afl hennar.

 Þegar Ísraelsmenn fengu lögmálið máttu þeir vita að þeir áttu að verða fyrirmynd þjóðanna um hvaða atriði og lífsmáti færði þeim líf, blessun, langa- og farsæla ævi. Þegar Móse var að klára verkefnið sitt í eyðimerkurgöngunni þá lagði hann fyrir Ísraelsmenn þessa forskrift frá Höfundi lífsins: "..ég hef lagt fyrir þig lífið og dauðann, blessunina og bölvunina. Veldu þá lífið til þess að þú og niðjar þínir megi lifa, með því að elska Drottinn Guð þinn..."!(V.Mós. 30: 19)

Mér finnst eðlilegt að leggja fyrir þig sömu hvatninguna. "VELDU ÞÁ LÍFIÐ"!

Veldu trú og mannréttindi sem styðja lífið og byggja upp heilbrigðisþjónustu, skóla, stjórnkerfi og kirkjustarf sem veita líf, fæddum sem ófæddum.

Snorri í Betel 

útrásin á Rúv!

Bænin má aldrei bresta þig

búin er freisting ýmislig.

Þá líf og sál er lúð og þjáð

lykill er hún að Drottins náð.

H.P

 

Nú er búið að bjarga morgunbæninni á Rúv - að sinni! En Orð kvöldsins er enn í rásinni út úr Rúv. Fara Passíusálmarnir út eða verða þeir settir á við dagmál?

 

Biblían segir okkur að einkenni síðustu tíma verði svona:

"Vita skaltu þetta að á síðustu dögum munu koma örðugar tíðir. Mennirnir verða sérgóðir, fégjarnir, raupsamir, hrokafullir, lastmælendur, foreldrum óhlýðnir, vanþakklátir, vanheilagir, kærleikslausir, ósáttfúsir, rógberandi, taumlausir, grimmir, ekki elskandi það sem gott er, sviksamir, framhleypnir, ofmetnaðarfullir, elskandi munaðarlíf meira en Guð. Þeir hafa á sér yfirskin guðhræslunnar en afneita krafti hennar. Snú þér burt frá slíkum! 2. Tím. 3: 1 - 5

Nú þurfa menn áreiðanlega að biðja fyrir sér og sínum! Til hvers?

"Fyrst af öllu áminni ég um að bera fram ákall,, bænir, fyrirbænir og þakkargjörðir fyrir öllum mönnum, fyrir konungum og öllum þeim sem hátt eru settir til þess að vér fáum lifað friðsamlegu og rólegu lífi í allri guðhræðslu og siðprýði. Þetta er gott og þóknanlegt fyrir Frelsara vorum Guði sem vill að allir menn verði hólpnir og komist til þekkingar á sannleikanum.

Einn er Guð. Einn er meðalgangarinn milli Guðs og manna, maðurinn Kristur Jesús, sem gaf sjálfan sig til lausnargjalds fyrir alla. Það var vitnisburður hans á settum tíma. 1.   Tím. 2: 1 - 6

Gott veganesti kvölds og morgna. Góð tíðindi í útvarpi.

Drottinn Jesús Kristur láti ásjónu sína lýsa yfir þig og gefi þér frið, Amen.

 

k.kv.

Snorri í Betel 

Sannleikurinn sveigjanlegi.

Er sannleikurinn afstæður?

Þessu er nokkuð oft haldið fram og bent gjarnan á það að sigurvegararnir segja aðra sögu en þeir sem urðu undir eða töpuðu og sjónarhorn þessara eru því mismunandi. Mönnum ber þó saman um það að Bandaríkjamenn vörpuðu kjarnorkusprengjum á Japan. Þeir sem töpuðu stríðinu, Japanir, segja það sama og þeir sem unnu stríðið, kjarnorkusprengjum var varpað á Japan. Þetta er dæmi um það sem er ekki "afstæður" sannleikur hvort sem sigurvegarinn eða taparinn segir frá.

Samtími okkar hefur orðið vitni að mjög merkilegum "fréttaflutningi". Fréttir hafa verið sagðar um stríð á Gaza. Viðbrögð við þeim fréttum hafa verið Gazabúum til styrktar og stuðnings. Gjarnan hafa fréttirnar verið um það hve mörg börn létust í sprengjuregni Ísraelsmanna á þétta íbúabyggð á Gaza. Síðan fylgja myndir af fólki hlaupandi með lítil börn í fanginu og svo þar sem börn vafin líkklæðum. Enginn sættir sig við að slíkt sé gert gagnvart litlum saklausum börnum og menn mótmæla. Bæði hér og í Ísrael.

En börnin okkar á Íslandi? Stöndum við upp og mótmælum fyrir utan ráðuneyti, sjúkrahús og á torgum þeim til varnar? Við eyðum 900 börnum á ári. Næstum því 3 á dag. Það er meira "mannfall" í barnaskaranum á Íslandi, hjá 330.000 manna þjóð en á Gaza með 1,8 milljónir búa og í stríði. Af mótmælum okkar að ráða erum við meira friðelskandi en Ísraelar. En hver er sannleikurinn?

Fréttir eru farnar að berast okkur um "fjölmiðlafrelsið" á Gaza. Satt er að sumar myndir af barnslíkum séu frá Sýrlandi og allt að tveggja ára gamlar. Fjölmiðlamenn hafa verið reknir frá Gaza af því að þeir "skildu ekki stöðuma" og fluttu "óhagstæðar" fréttir. Hafa þær sést í íslenskum fjölmiðlum? Fjölmiðlarnir okkar á Íslandi eru ekki þeir einu sem við hlustum á því hægt er að sjá ABC; CNN,BBC, CBN, Fox, Sky, þýskar sem franskar svo eitthvað sé nefnt.  Við neytendur frétta höfum meiri samanburð á flutningi þeirra en áður var og því heyrum við og sjáum að "sannleikurinn" í fréttum er litaður af pólitískri afstöðu flytjandans.

Swartskopf hersöfðingi Bandaríkjamanna í Persaflóastíðinu 1991 viðurkenndi fúslega að fyrsta fórnarlamb striðsátaka er sannleikurinn. Hann er lagfærður fyrir almenning til að skapa velvilja við stríð og andstöðu við andstæðinginn. Það sama gerist hér á okkar landi þó friðsamt sé kallað!

Í Biblíunni er Heilagur Andi kallaður Andi Sannleikans. Hann breytist ekki, förlast ekki, varir og er ævinlega hinn sami. Sá sannleikur er ekki afstæður! En sá Andi getur komið eða farið.

Vita menn ekki að áður en til útrýmingaherferðar Nazista á gyðingum hófst var mikið áróðursstríð gegn þeim? Þeir voru útmálaðir sem pestarberar, rottur og ómennskir aurapúkar. Þessi áróður er enn til staðar og sérstaklega í Arabaríkjunum.

Hitler sá sína sæng útbreydda að breyta Biblíunni til að komast upp með allt það sem hann ætlaði að gera. Hann útrýmdi ekki Biblíunni heldur lét þýða hana skv. "tíðarandanum". Hann lét fjarlægja orðin gyðingur, Jehova, Hosianna, Zion og Jerúsalem. Boðorðin:"Þú skalt ekki morð fremja" og "Þú skalt ekki stela" voru fjarlægð ásamt því að tveim var bætt við "Heiðra skaltu foringjann" og "Haltu kynstofninum hreinum"! Hann setti á laggirnar "prestaskóla" árið 1939 til að koma hinni nazisku guðfræði inní kirkjuna og lét 50 manns umrita Biblíuna honum að skapi. Þannig réttlætti hann gjörðir Nazista og Þýsku þjóðarinnar gagnvart gyðingum(Alt om Historie, nr 11/2006). En samt fóru verk þeirra í þann farveg að skapa "veraldlegt" eða heiðið þjóðskipulag!

Ástæðan fyrir því að gyðingar fengu þessar ofsóknir áttu nokkuð djúpar rætur í evrópskum samfélögum. Þessi mynd með gyðinginn og réttleysið kemur fram í söngleiknum "Kaupmaðurinn í Feneyjum" sem er miðaldarsaga. Rússneskum viðbrögðum þar sem miklar ofsóknir hafa verið eins og "Fiðlarinn á þakinu" svo eitthvað sé nefnt. Þá má minna á að mörg Evrópsk ríki höfðu í lögum að bannað væri að selja gyðingum jarðnæði en þeir máttu lána fé og taka vexti svo reyndist verslun og listmunaframleiðsla eins og demantavinnsla þeim hagstæð. Þess vegna örvuðust þessi viðskipti meðal gyðinga. En réttleysið var fylgifiskur þeirra. Muna menn ekki eftir "Kristalsnótt" þegar ráðist var á verslanir gyðinga og þær merktar. Skömmu áður var að hver sem fór þar inn til að versla var kallaður fyrir lögreglu og látinn "gera grein fyrir athæfi sínu" fyrir það eitt að versla við þá en ekki þýska kaupmanninn á horninu. Það var opinbert viðskiptabann hvatt til af nazistum.

Dreyfus málið svokallaða ( fyrir 120 árum í Frakklandi) reyndist sumum gyðingum opinberun um það að þeir fengju aldrei notið sanngirni meðal annarra þjóðfélaga. Reyndist þetta rétt því bæði Evrópa sem og Arabaríki hafa ofsótt gyðinga í gegnum þeirra sögu. Meira að segja í Postulasögunni er greint frá því að Kládíus keisari hafi gert þá útlæga frá Róm (Post.18). En af hvaða ástæðu?

Það blasir við að hinn trúarlegi þáttur á sterk tök í þessari sögu. Gyðingar voru "sértrúar" og því minnihlutahópur. Kirkjan taldi sig vera hinn sanna fulltrúa Guðs og að gyðingum hafi verið hafnað af Guði vegna þess að þeir höfnuðu Jesú Kristi, þeim Messíasi sem var gefinn inn í samfélag gyðinga á fyrstu öld. Svo kemur hitt að samfélögin sem þeir bjugu í reyndust mjög fjandsamleg gyðingunum vegna afkristnunar sem fólst í því að Biblían missti vægi og myndugleika meðal nafnkristinna sem tilheyrðu að vísu kirkjunni en trúðu samt engu af því sem kirkjan stóð fyrir. Þeir stofnuðu t.d. nazismann og börðust í nafni Guðs með krossinn í fánanum.

Erum við ekki sjálf nokkuð nálægt þessum atriðum?

1. Ríkisstjórn Hermanns Jónassonar neitaði að veita gyðingum skjól hér á landi, fyrir ofsóknum og útrýmingarherferð nazismans. Jafnvel þó að krossinn sé í fánanum og við teljum okkur kristin, umburðarlynd og miskunnöm.

2. Við álítum engin rök gilda um landareign gyðinga í Ísrael þó svo Biblían styðji þá kröfu því hún sé of gömul bók og trúarleg rök eiga ekki við í veraldlegri pólitík eða utanríkisstefnu.

3. Við kærum okkur kollótt um hæfileika gyðinga eða orð þeirra. Fréttir frá þeim eru aðeins áróður og þeir eru þjófar, landaræningjar, aðskilnaðarsinnar og barnamorðingjar. Félagið Ísland-Palestína er ávallt kallað til viðtals ef eitthvað gerist tengt átökum við Ísraela. Þeir sendu frá sér stuðningyfirlýsingu 20. maí 2009 þar sem farið var fram að Ísland styddi Hamas, hryðjuverkasamtökin á Gaza af því að þau hafi verið lýðræðislega kosin af þjóðinni. Gazabúar hafa ekki aftur fengið að kjósa.

4. Yfir eittþúsund manns hafa ritað sig inná "Fésbókarsíðu" sem stuðlar að viðskiptabanni á Ísrael. Ættu vörur þaðan að vera merktar "Jude"?

5. Þegar þeir eru bornir sökum í fréttum og mótmælt er við Ameríska sendiráðið þá eru þeir í nákvæmlega sömu stöðu og "Dreyfus" fyrir 120 árum! En munurinn er sá að Ísland vantar okkar "Emil Sola"! 

6. Siðferðisreglur úr gyðingdómi og kristni hafa verið á undanhaldi í okkar samfélagi og veraldarhyggjan hefur verið leidd fram til vegs og virðingar bæði hjá Reykjavíkurborg, Skólum og Ríkisútvarpinu. Meira að segja nýjasta þýðing Biblíunnar, Biblía 21.aldar átti að vera "gerilsneydd" af hatursáróðri gegn samkynhneigð. Fjölbreytni okkar yfirbragð, nema gagnvart gyðingum og Biblíu-kristnum. Þeir skulu burt úr skólum.

Þetta er okkar samfélag í dag og hvað verður um þá sannleikann?

Fáum við að heyra núna fréttirnar um það hvers vegna börnin dóu á Gaza? Af hverju voru engin loftvarnarbyrgi fyrir þau? Hvers vegna eitthundraðmilljónir frá Íslandi til Gazabúa fóru í að smíða jarðgöng en ekki skjól fyrir börnin? Af hverju krefjast menn viðskiptabanns við þjóð sem hefur alla tíð þurft að berjast fyrir lífi sínu og hvað eftir annað staðið frammi fyrir útrýmingu og við styðjum þá kröfu enn einu sinni líkt og ríkisstjórnin gerði fyrir seinni heimstyrjöld?

Má vera að grunnurinn að "Fjölbreytninni" sé einmitt sú trú að "Sannleikurinn sé afstæður"? Þá verða viðhorf, gerðir og skoðanir okkar rétt i samanburði við "tíðaranann"! Mannréttindin verða þeirra sem eiga ekki hlutdeild eða tengingu viðboðskap Biblíunnar?

Og Pílatus stóð frammi fyrir Sannleikanum og spurði, "Hvað er sannleikur"! Pílatus sá hann en var blindaður af blekkingunni. Hann var eins og fréttastjóri "PalestínuPésa". Var honum mannréttindi einhver helgidómur? 

 

Snorri í Betel 

Þriðja heimstryrjöldin ?

Menn standa á öndinni, bæði reiðir og hneikslaðir yfir þróun mála á Gaza og í Úkraínu. Allir hafa skoðun á málinu og í flestum tilfellum er eitt sjónarmið yfirgnæfandi og það er að stöðva manndrápin.

Það er all merkilegt hve sterkur vilji er meðal Íslendinga að stöðva vopnaskakið og mannvígin. Þetta er einmitt hið kristna viðhorf. Sumum stjórnmálamönnum hefur yfirsést þetta sterka viðhorf hjá Íslendingum og hvernig því var sáð inní þjóðarsálina.

Auðvita eru til fleirri sjónarmið og öfgakenndar skoðanir sem jafnvel hafa verið leidd í lög á Íslandi. Hér má nefna að í nafni kvenréttinda er löglegt og ókeypis að eyða fóstrum hér á landi. Er ekki verið að eyða mannslífi þar?

Við sjáum líka að sumir aðilar hljóta meiri náð í augum landans en aðrir. Arabarnir á Gaza eru í sérstakri náð meðal okkar, bæði í stjórnkerfinu og fréttatímum fjölmiðlanna. Er líf Arabans dýrmætara en líf gyðingsins?

Hið kristna sjónarmið er einmitt það að allir menn eiga rétt til lífsins og framfærslu. En þetta virðist ekki vega þungt hjá þeim sem kjósa heldur að fjarlægja kristin trúargildi frá börnum og unglingum á skólaaldri á Íslandi. Öll svona viðhorfsbreyting þarf "jarðveg" og "næringu" til að dafna og bera ávöxt. Sömu aðilar tilla sér upp með stéttarfélögunum og hræpa gyðinga og styðja Hamash en ná ekki burðugum kjarasamningum fyrir sína félagsmenn. Þau stéttarfélög eru ekki tilbúinn að leggja út í lögfræðikostnað hjá félagsmönnum þegar að þeim er sótt; en Hamas fær opinberan stuðning!

Eftir því sem Jón Hnefill Aðalsteinsson greinir frá í bók sinni "Kristnitakan" þá tengir hann saman mjög athyglisvert sjónarmið sem má lesa úr atburðum kristnitökunnar. Sjónarmiðið er einmitt það að hinn kristni goði Síðu-Hallur hafi verið talsmaður kristna armsins sem sótti á að gera landið kristið. Andstæðingar kristninnar hafi einnig haft sína höfðingja og þar mættust stálin stinn milli kristinna og heiðingja. "Við sj´álft lá að þingheimur berðist"! En Síðu-Hallur þekkti Þorgeir Ljósvetningagoða ásamt öðrum og átti með honum sömu hugsunina að leiða landið til friðar og sátta. Þessum mönnum tókst að leiða til lykta þá deilu sem gat leitt til þess að skylmingar og manndráp lituðu Ísland með blóði fórnarlamba átaka og stríðs. 

Trú og siðferðileg viðhorf eru nefnilega engin "léttavara" heldur þungamiðja í löggjöf og menningu þjóða. Sumir hafa það sjónarmið að mannsllíf ber að vernda og stuðla að viðgangi þess með öllum kostnaði og ráðum. Aðrir flokka mannslífið mis verðmætt eftir trú, menningu auði o.s.frv. Þegar þessi sjónarmið mætast þá verður mönnum ljóst að þau geta ekki "búið saman" í sátt og samlyndi! Annað verður að víkja fyrir hinu.  

Þriðja hópinn má nefna og vil ég kalla hann "þokuhausa". Það eru einmitt þeir sem taka öllu því sem snýst gegn staðreyndum mála en láta tilfinningar stjórna viðhorfum sínum. Sá hópur tók á sínum tíma afstöðu með Hitlersnazismanum þangað til hann gerði innrás í Sovétríkin. Við það breyttust skoðanir "þokuhausanna"! Þeir gerðu allt tortryggið sem tengdist NATO eða USA og voru alveg klárir á "Moggalyginni"- allt sem Mbl. sagði um kommúnismann var lygi. Sannleikur málsins var ævinlega flokkaður eftir flokksskírteininu ekki málavöxtum.

Nú hafa vesturlönd staðið frammi fyrir samviskuspurningunni um Ísrael, Palestínu og Hamas. Reynt hefur verið að semja og hvert sinn sem samið hefur verið hafa loforðin um frið fylgt samningunum. "Land fyrir frið" - land var afhent en enginn friður! Burt frá Líbanon - en enginn friður. Sleppið Gaza - og enn, enginn friður! Stríðin 1948, 1967, 1973, 1982,.....interfata... 2007, 2014 og enn enginn friður!

Það er vegna þess að þarna mætast ósættanleg viðhorf og sjónarmið. Þau keppast að því að ná stuðningi og eyrum almennings. Þar kemur ábyrgð fjölmiðla og fréttaflutningur þeirra.

Í dag situr Íslensk þjóð uppi með áróðurstæki sem afflytja fréttir um gyðinga eins og glöggt má sjá. Það eru nokkrar þúsundir sem auglýsa sitt skerta siðferðisviðmið þegar hópast er niður á torg og þess krafist að börnin deyji ekki á Gaza- þeim er fórnað í stríðinu af því að með dauða þeirra sýna fjölmiðlar "grimmd gyðinga" - og fréttir berast án þess að skoða viðhorf gyðinganna.

Fyrir skömmu birtist frétt í tímariti frá Ísrael um unga konu sem var flutt dauðvona frá Gaza á sjúkrahús í Ísrael. Meðferðin tókst vel, hún fór heim og þurfti að koma í eftirskoðun nokkrum dögum seinna. Dagurinn rann upp og hún mætti við landamærahliðið á leið til Jerúsalem. Hún var send í gegnum leitarhliðin og þá fannst sprengibelti um hana miðja sem hún ætlaði að tendra þegar á sjúkrahúsið var komið.

Hvernig er hægt að semja frið við menn með svona viðhorf? Væri ekki best að hjálpa Gazabúum að breyta viðhorfum sínum til að velja lífið, byggja börnum bjarta framtíð í friði og öryggi? Þau viðhorf ættum við að leggja áherslu á að Hamasliðar tileinkuðu sér og Gazabúar fengju að njóta. Slík viðhorf hleypa ekki af stað þriðju heimsstyrjöldinni! 

Moska, menning og mannréttindi!

Það er mjög merkilegt að taka eftir og fylgjast með umræðum í fjölmiðlum. Nú er hitamál í gangi um það hvort leyfa eigi moskubyggingu í Reykjavík. Helstu rökin eru "mannréttindi," "trúfrelsi", "kvenhatur" og "rasismi"! Svo ræður fimi hvers og eins því í hvaða farvegi umræðan þróast.

Það er engu líkara en að sá sem lýsir yfir andstöðu við moskubyggingu megi kallast  illum nöfnum. Flokksforystan er innt álits og skoðanafrelsi þess sem er í andstöðu við bygginguna á að kosta hann atkvæði eða sætið á listanum. Við á Íslandi drögum ekkert af.

Nú er það svo að trúmálin hafa verið sett í ákveðinn farveg allt frá því er Þorgeir Ljósvetningagoði kvað upp úrskurð sinn árið 1000. Hann sá að ein trú skyldi ráða og ríkja því það myndi tengja saman lögin og friðinn. Þetta hefur ræst hjá okkur í þessi 1000 ár sem kristin gildi hafa verið höfð að leiðarljósi í íslensku samfélagi. Hinir sem voru ekki sammála máttu alveg vera ósammála og dýrka sína guði á laun. Þannig voru þeir ekki "samviskufangar" vegna eigin sannfæringar heldur skyldu þeir búa við frið hinna kristnu gilda án þess að fá að gera sig megandi.

Islam hefur svipaða ásýnd í þeim löndum þar sem hún hefur komist á að þar gilda sharía lög og önnur trúar- eða siðferðisgildi þurfa að halda sig til hlés. Á stundum hefur tekist alveg ágæt sambúð milli ýmissa trúarhópa í ýmsum löndum en svo hefur friðurinn orðið úti og þá skerst í odda og menn fá að standa og falla fyrir trú sína.

Það má segja að undanfarin ár hafa kristnir hópar í Egyptalandi, Sýrlandi, Líbanon og jafnvel á sjálfstjórnarsvæðum Palestínu fengið að finna á hinu vaxandi valdi Islam því helst hefur það ráðist að þessum kristnu íbúum landanna, kúgað þá og þeir drepnir fyrir það eitt að vera ekki sömu trúar og Islam. Þeir fá að borga hærri skatta skv. Sharia lögum og búa við mun lakari mannréttindi skv. Sharia lögum. Ekkert Arabaland finnst þar sem gyðingum var ekki varpað úr landi  eða þeir drepnir vegna trúarskoðana. Enginn þurfti að svara til saka vegna Sharía-laganna!

Jórdanía leyfir t.d. ekki gyðingum að vera þegnar í ríkinu. Svo mismunun þessara trúarhópa er regla en ekki undantekning í Islömskum ríkjum.

Fyrir örfáum árum var til þess tekið hve mikill fjöldi íbúa í Betlehem væri kristinn. Í dag er hending að mæta þar kristnum manni. Islam ræður og kristnir eru svældir út. Saga kristinna manna í Líbanon er mjög svipuð. Eftir að Yassir Arafat flúði frá Jórdaníu og settist að í Líbanon 1973 settu þeir vegatálma upp um jólin 1974 og stoppuðu alla umferð. Krafist var að menn sýndu vegabréfin sín. Þeir sem voru sagðir kristnir í þeim plöggum voru umsvifalaust skotnir vegna trúarinnar á Jesú. Þá kom fram að Allah á engan son og því var það trúvilla að halda því fram að Jesús væri "Sonur Guðs"!

Trú og pólitík eru ekki svo ólíkar systur. Í stjórnmálum Vesturlanda er ekkert mál að stofna stjórnmálaflokk. Hann þarf aðeins að taka þátt í lýðræði og haga störfum sínum samkvæmt lýðræðislegum reglum. Nazsmi og kommúnismi eru líka stjórnmálastefnur og heilmikil reynsla komin af þeim. Nazismi er óleyfilegur í öllum lýðræðisríkjum Vesturlanda af því að hann gerir ekki ráð fyrir því að leyfa öðrum flokkum að starfa á jafnréttisgrundvelli. Býr Ísland þá við skert mannréttindi? 

Nazisminn kostaði yfir 50 milljónir manna lífið og við segjum hiklaust svona stjórnmálaskoðun má ekki fá að starfa í landi okkar.

Kommúnisminn er ekki ennþá bannaður þó hann hafi kostað 100 milljónir manna lífið eða tvöfalt á við Nazismann og um allan heim stofnað til byltinga og innanríkisátaka. Þeir rændu þjóðirnar friði og brutu í sundur lögin.  Einhverra hluta vegna telst kommúnisminn ásættanlegri lífsstefna og ýmsir framámenn í íslenskri sögu hafa verið formenn í kommúnistisku stjórnmálaafli stóran hluta ævi sinnar. Við teljum þá ekki til morðingja eða misyndismanna. En stefnan er samt hættuleg lífi og limum manna.

Má ekki einnig flokka trúarbrögð á svipaðan hátt?  Stór hluti þeirra sem aðhyllast Islam eru engir glæpamenn, gestrisnir, þægilegir glaðværir og góðir heim að sækja. Sama má segja líka um kristnu löndin. Þar býr fólk sem má ekki vamm sitt vita og þú getur farið um byggð ból öruggur á nóttu sem degi. En Kristnu ríkin leyfa ekki mismunun í skattheimtu vegna trúarinnar. Þú þarft að borga jafn mikinn skatt trúaður sem trúlaus. Kristnu ríkin leyfa ekki að þú drepir náungann fyrir það eitt að hann er ekki sömu trúar og þú. Lífið er heilagur réttur og þú mátt búa þar sem þú vilt, kvænast og giftast þeim sem þú vilt án þess að fjölskyldan hafi rétt til að farga þér eða maka þínum.

Þar komum við að kjarnaatriðum mannlífsins. Höfum við efni á að leyfa trúarskoðunum og stjórnmálaskoðunum að hasla sér völl í okkar samfélagi sem hafa ofsóknir og manndráp í gildum sínum?

Vð meinum nazistum að hreiðra um sig og er það vel. En þurfum við ekki líka að huga að hinum þættinum einmitt þeim sem er að gerast í allri Evrópu? Hvað er að valda ófriði og sundrungu þar?  

Nú er eins og alsiða að "mannréttindin" hljómi sem "lokasvar" allrar umræðu. En sumt í mannlegri hegðun er synd og löstur. Það er jafnvel kallað mannréttindi.

Reglan "auga fyrir auga og tönn fyrir tönn" er tekin úr Biblíunni og sumum finnst það hið sama og sagt er í Sharía lögum að "ef þú stelur skaltu handarhögginn"! En Biblían segir aðeins að þú skulir skila því sem þú hefur stolið en ekki missa hönd, fót eða líf! Þannig er Guð Biblíunnar mildari og "hagstæðari" en Alla.

Biblían segir: "fyrirgef oss vorar skuldir svo sem vér og fyrirgefum vorum skuldunautum"! En í Islam er ekki til fyrirgefning! Sama trú? jafn meingallaðar?

Páll postuli segir:" þeir vita að ég er settur fagnaðarerindinu til varnar." Fil. 1:16

 og þessi varnarstaða postulans snýst um það að Gera Fagnaðarerindinu um Jesú þannig að það er öllum mannréttindum meira. Það hefur fyrirheit um þetta líf og hið tilkomanda.  Þetta er staða hins kristna manns, presta, biskupa og prédikara kristninnar.

Ég sá nýjan himin og nýja jörð þar sem réttlætið býr. Þar er Jesús Kristur dómari, konungur og eigandi alls.