fordæmd árás?

Enn eina ferðina bera fjölmiðlar okkur frétt af ótrúlegri grimmd og skipulögðum manndrápum á kristnum, útlendingum og hótelgestum. Nú er það á SriLanka. Forseti þeirrar eyju tengdi þessi hryðjuverk við drápin í moskunum á Nýja Sjálandi. Líklega hefndaraðgerð?

Flest ríki, kirkjur og samfélög fordæmdu manndrápin í Christchurch sem er auðvitað nauðsynlegt. Við eigum ekki að drepa fólk hverrar trúar sem það er. Það eru kristin gildi að varðveita lífið. Boðorðin 10 segja okkur einnig að við skulum ekki mann deyða! 

En böndin berast að Múslimum sem framkvæmdu þessi illvirki. Auðvitað fordæmum við kristnir þessi verk og notum jafnvel sterk orð um þau.

En það er eitt sem óróar mig og það er þögnin sem berst frá hinum múslimska heimi. Enginn múslimi hefur látið hafa eftir sér á samfélagsmiðlum fordæmingu á þessum hryðjuverkum. Engin ríkisstjórn né þjóðhöfðingi múslimsks ríkis hefur fordæmt hryðjuverkin á SriLanka!

Er það kannski vegna þess að í Islam eru ekki boðorðin 10? Jafnvel að þar er ekki boðskapur um að varðveita lífið? 

Er það ekki nokkuð ljóst að af þögninni má ráða mismun á kristni, gyðingdómi og Islam? Í kristni og gyðingdómi er sjötta boðorðið: ,,Þú skalt ekki morð fremja"! 

Meðan Islam virðir ekki boðorðin 10 verður aldrei til góð sambúð mismunandi trúarbragða. Sorglegt!

En sjá Íslendingar þetta? Eða verður þessi færsla bara sett undir hatursorðræðu?

Það er alveg kominn tími til að menn líti yfir sviðið og spyrji hvenær verður látið til skarar skríða hér á landi? Við gætum verið í skotlínunni áður en varir, nákvæmlega eins og 1627.

Stöndum gegn manndrápum! Varðveitum Kristnina sem sjáaldur augnanna!

Snorri í Betel

Tveggja Dana saknað

undarlegt upphaf?

Eldurinn í Notre Dame kom eins og elding úr heiðskíru lofti. Enginn átti von á þessu að menningarverðmæti og franska sagan frá 1163 yrði teflt í svona mikla tvísýnu. Það er samt hægt að gleðjast yfir réttum viðbrögðum slökkviliðs Parísar að geta bjargað jafn miklu af verðmætum og raun varð á. Þar kom til rétt mat og rétt viðbrögð  brunavarða. Þeir voru greinilega læsir á ástandið.

Hin ,,brennandi kirkja" náði athygli allrar heimsbyggðarinnar. Mikið tjón varð en sennilega er flest af því hægt að bæta og jafnvel betrumbæta. Greinilegt er að samhugur varð með heimsþekktum og auðugum fyrirtækjum sem lofa framlagi sem nemur milljörðum króna til að endurreisa Frúarkirkjuna. Meira að segja Macron steig fram og lofaði því í nafni frönsku þjóðarinnar að kirkjan yrði endurbyggð. En er ekki aðskilnaður milli ríkis og kirkju í Frakklandi? Er það þá ekki lögbrot að ríkið sé með puttana í trúmálum þar?

Ég held að sá aðkilnaður hafi orðið 1906 og þá var hann svo ákveðinn að hið kirkjulega hjálparstarf kaþólsku kirkjunnar hér á landi í tengslum við frönsku sjómennina var lagt af. Á þeim árum voru rekin sjúkrahús hér á landi sem kallaðir voru frönsku spítalarnir til aðstoðar við frönsku sjómennina frá Bretan-skaga. Eftir aðskilnað ríkis og kirkju hætti ríkissjóður Frakklands að leggja fé í trúarstarf Kaþólskra sem hafði þau áhrif að kaþólsk kirkja reis að nýju hér á landi.

Við brunann ætla allir að leggja endurreins Notre Dame lið, hvað sem trúin svo sem er fyrir suma.

Það sem vekur athygli mína er einmitt þessi áhrif sem bruninn hefur. Ein bygging er meira en timbur og grjót. Byggingin er kirkja með sögu og vitnisburð atburða sem mega ekki gleymast. Sumt af reynslunni er bara sorg og harmur en annað er glæsileiki, fegurð og list. Þessu er blandað saman í sögunni og við síum ekki hvort frá öðru gleði og sorg.

Eru páskarnir ekki einmitt slík hátíð sem samanstendur af gleði og sorg. Við tengjum páskana saman við frí, súkkulaði og Passíusálma. Hvað er að því að einn dagur hátíðarinnar fái að varðveitast sem langur og leiðinlegur? Má okkur ekki líka leiðast og taka okkur frí í að ,,djamma og djúsa"?

Notre Dame kirkjan var reist til að minnast þess sem gerðist á páskum árið 30 AD. Hún var einnig framhald af sögu gyðinga þegar þeir voru leystir úr þrælahúsi Egyptalands um 1450 fyrir Krist. Gyðingarnir eiga líka ríka sögu gleði, sorgar og hörmunga.  Þannig minnir byggingin okkur á sögulega atburði sem tengir okkur við von og trúararf upprisunnar sem kristnin boðar. Fyrirheit fyrir hinn kristna, gyðinginn og heiðingjann fyrir trú á hinn líðandi þjón, Jesú Krist og upprisinn frelsara með eilíft líf að launum.  Og nú ætla menn að endurreisa þetta táknræna hús hvort sem við erum sammála boðskapnum og innihaldinu eða ekki. Húsið er meira en það sem við sjáum, kirkjan er líka saga Frakklands.

Vonandi sjáum við einnig hina ,,brennandi trúuðu" kristnu kirkju hér á okkar kalda landi. Að Ísland þurfi ekki að vakna við þá martröð að menning og saga okkar er að fuðra upp og við kunnum ekki að bjarga verðmætum sem gefur þjóðarvitund okkar kraft og innihald.

Við sjáum að það sem okkur fannst vera til tjóns ætlar að snúast Frökkum til góðs. Þetta er saga kristninnar í hnotskurn það sem Biblían segir: ,,Þér ætluðuð að gjöra mér illt en Guð snéri því til góðs, til að gjöra það, sem nú er fram komið að halda lífi í mörgu fólki" (1.Mós.50:20)

Fyrst Guð getur snúið Notre Dame brunarústunum til góðs, hvað heldur þú að hann geti ekki gert við þig sem jafnvel upplifir þig sem brunarúst og með allt ónýtt í þínu lífi?

Guði er ekkert um megn - ,,Fel Drottni vegu þína og hann mun vel fyrir sjá"!

Gleðilega upprisuhátíð. Mundu að Jesús dó ekki fyrir Notre Dame, heldur fyrir þig! Við erum mikilvægasta sköpunarverk Guðs. Biddu hann um meðferð og leiðsögn!

Snorri í Betel

Efna til samkeppni um hönnun turnspírunnar

Páskar og mannfórnir.

Kristna trúin ber af hvað varðar mannréttindi og lífsvernd. Innan hennar er lögmál kærleikans og höfundur trúarinar leggur það til fylgjenda sinna að aðeins eitt boðorð gefi hann þeim:,,að elska hvern annan"!

Þetta er nú ekki flókið!

En er það framkvæmanlegt? Við sem búum í svokölluðu kristnu þjóðfélagi búum samt við gríðarlega misjöfn kjör. Einnig er augljóst að mikið vantar á að kristnar dyggðir séu í hávegum hafðar.

Búið er að t.d. reikna út þá upphæð sem talin er vera lágmarksupphæð lífskjara. Við erum samt með stóra hópa sem glíma og ná ekki saman endum. Bæði þeir ungu og hinir gömlu að ég nefni nú ekki öryrkjana sem geta ekki beitt verkfallsvopninu og mega éta það sem úti frýs. Ástæðan er að sanngirnin sem er angi kærleikans skortir. Þessum er ,,fórnað" til að peningakerfið standi betur.

Ætli þetta sé lögmál í mannheimi að ,,fórna öðrum" til að hinir hafi það betra? Helsti galli við heiðnina var einmitt sá að þar mátti fórna mönnum fyrir hina. Hin forna heiðni eins og Víkingatrúin var undirlögð af mannfórnum. 

Þrælaþjóðfélög sögunnar skipti mönnum í æðri og óæðri allt frá dögum Súmera og til okkar daga. Ein mesta þrælauppreisn sögunnar og sú fyrsta sem heppnaðist fullkomlega var brottför Ísraelsmanna úr Egyptalandi. Álitið er að yfir 2 milljónir þræla hafi losnað úr ánauð á einni nóttu. Síðasta nóttin í ánauðinni kostaði alla frumburði Egyptalands lífið. Aðeins var ein undankomuleið frá engli dauðans en hún var að rjóða blóði páskalambsins á dyrastafi og dyratré útidyra híbýla manna. Við það að hafa blóðið á dyrakarminum fór dauðinn ekki inní heimilin og allir fengu að lifa. Þeir sem ekki hlýddu skipuninni og ruðu ekki blóði lambsins á dyrastafina opnuðu dyrnar fyrir dauðanum. Eftir á vissu þeir hversu skelfilegt það var að missa af blóðverndinni. Þessa er minnst með Páskahátíðinni enda þýðir orðið páskar framhjáganga, þegar dauðinn gekk framhjá blóðugum dyrum hinna hlýðnu og trúuðu.

Oft stöndum við í sömu sporum að velja vitlaust af því okkur finnst við vita betur. Þetta á sérstaklega við um þá tilhneigingu okkar að velja ekki vernd Guðs yfir okkur. Þó gaf hann okkur Jesú, son sinn, sem varð mannfórn fyrir okkur, mætti dauðanum og afvopnaði hann á páskum arið 30 e.kr. Í dag er boðskapurinn ,,til þess að hver sem á hann trúir glatist ekki heldur hafi eilíft líf"!

Treystum við því að mannfórn hans afli okkur eilífs lífs? Eða treystum við okkar eigin hyggjuviti til að mæta því sem lífið býður uppá? Allir þurfa að mæta dauðanum, ,,eitt sinn skal hver deyja" en hin kristna trú býður þér að vera í réttu fötunum þegar sú stund kemur einmitt þeimm að vera íklæddur Kristi. Hann fór fyrir okkur í dauðann og sigraði.

Mannfórnir eru því ekki innan kristninnar nema í þeirri mynd að við, hvert og eitt, gefumst Kristi til að við sjálf lifum ekki framar heldur Kristur í oss. Þannig íklæðumst við Kristi og mætum bæði dauðanum og dómsdegi í rétta gallanum, íklædd Jesú Kristi.

Er ekki kominn tími á að ,,dressa sig upp"?

 

Kveðja Snorri í Betel

samfélagssáttmáli brotinn

Eitt sterkasta boðorðið er :,,þú skalt ekki stela"! Við viljum gjarnan hafa eignarréttinn í hávegum hafðan og samfélagið verði þannig að það sem við eigum fái að vera okkar eign. Sumt sem við eigum er lítils virði en samt tengt minningum sem ekki verða metnar til fjár. Annað er gulls í gildi og selst á uppsprengdu verði fari það á markað.Það er því nauðsynlegt að smáþjófurinn sé gómaður og stöðvaður við að eyðileggja samfélagssáttmálann með því að virða ekki eignarréttinn.

En hvað gerum við gagnvart hinum volduga sem virðir ekki samfélagssáttmálann? Um daginn kvartaði þjóðkirkjan yfir því að sóknargjöldum hennar sé ekki að fullu skilað. Ríkið ,,ræni" 40% þeirra. Ekki er lögreglan kölluð til því að ,,hinn stóri" er nú að láta greipar sópa. Hin ýmsu litlu trúfélög sem eiga einnig að fá sín sóknargjöld hafa þurft að sjá á eftir sóknargjöldum svo árum skiptir. Hvað gera menn þá?

Sagan af Hróa Hetti er einmitt saga um mann sem brást við yfirgangi og þjófnaði hins volduga gagnvart þeim smáu þegnum sem þurftu að búa við kúgun og rán. Í sögu þeirri er Hrói ávallt hetjan sem bjargar. Vantar mann eins og Hróa Hött í okkar samfélag?
Það telst ekki siðaðra manna háttur að bregðast við þjófnaði með ránum. Við höfum okkar lögreglu lið sem má og skal siga á misindismenn samfélagsins sem brjóta ,,samfélagssáttmálann", stela og rjúfa allsherjarreglu.

En lögreglan er ekki kölluð til vegna þjófnaðar á sóknargjöldum! En eins og nafnið hefur að geyma sér lögreglan um lög landsins og reglur samfélagsins.

Það hefur verið einnig ríkjandi viðhorf í árþúsundir að virða líf einstaklingsins. Hér á landi var síðasta aftakan norður í Húnavatnssýslu í Vatnsdalshólum 1830. Hún var vegna þeirrar lagareglu sem þá gilti að manndrápi er refsað með aflífun hafi drápið ekki verið óviljaverk.Auga fyrir auga, tönn fyrir tönn og líf fyrir líf er gamall mælikvarði því ef hann var ekki þá fóru siðleysingjarnir þannig að að bæði augun voru heimtuð eða allar tennur teknar burt og jafnvel öll fjölskyldan drepin eins og fjöldi frásagna er til um. 

Þegar nazistinn Heidrich, landstjóri Tékklands var drepinn þá gilti ekki reglan ,,líf fyrir líf" heldur voru allir karlmenn og drengir þorpanna sem lágu nálægt lendingarstað hryðjuverkamannanna sem drápu Heidrich eytt, konurnar sendar í vændi og þorpin afmáð. Gamli mælikvarði siðferðisins var horfinn úr réttarkerfi nazista.

En hver er reglan í dag? Mannréttindi! En mannréttindi hins smáa og ófullveðja er fórnað fyrir mannréttindi kvenna. Í fóstureyðingarfrumvarpinu nýja um þungunarrof er það borið fram sem gildri ástæðu fyrir þungunarrofi að konan ráði yfir sínum eigin líkama. Meira að segja þegar Ísland var heiðið og mannvíg voru stunduð þá var útburður barna litinn illu auga þó svo að lög bönnuðu ekki. 

En þetta er svo sem ekki alveg nýtt. Á árunum fyrir síðari heimsstyrjöld voru tvær lífsskoðunarstefnur að keppa um athygli og fylgi almennings. Sú fyrri var Nazismi sem með skelfilegu háttalagi flokkaði lífið í æðra (über-mench) og óæðra (unter-mench). Ekki ólíkt því sem við gerum gagnvart fóstrum í móðurkviði. Jú þá voru mannréttindi og MANNRÉTTINDI!

Sú síðari var tilfinningin eða Ástin sem menn áttu að varðveita umfram skuldbindingu. Það birtist aðallega í aðför að hjónabandinu. Það var ekki lengur heilagt heldur ,,ástin". Ef tilfinningin kólnaði gagnvart makanum mátti finna aðra persónu sem glæddi ástina og hægt væri þá að vera ástinni/tilfinningunni trú og lifa þannig fylltu lífi.

Freud og fylgismenn hans tefldi fram þeirri skoðun að:,,hið kristna siðferði væri fjandsamlegt lífinu þar sem það brýtur í bága við kynferðiseðli mannsins. Hin kynferðislega bindindissemi kristninnar orsakar sjúklegar bælingar sem hafa skaðleg áhrif á alla. Fyrir mörgum lamar hún heilbrigði bæði sálar og líkama með hinum bældu dulhygðum (komplexum) sem kallast ,,neuroser" eða taugaveiklun.(O.Hallesby,Nýja siðferðið,bls 4,kristilegu stúdentafélag,1939)

Þriðja atriðið var sambúðarformið. Hin kristna skoðun er að hjónabandið er milli karls og konu. Samlíf þeirra á að vera innan hjónabandsins og skapa afkvæmum hjónanna öruggan samastað, traust heimili. Ef maður tók sér konu til samlífs og þau voru í óvígðri sambúð var konan ævinlega kölluð frilla. Íslenskan varðveitir þetta orð en það er varla notað á Íslandi því frillulífið, óvígð sambúð er svo sjálfsagt í dag. Hin ,,nýja skoðun" eða ,,hið nýja siðferði" var í Þýskalandi Nazismans birt almenningi í  bók sem vegsamar allar tegundir kynlífs og teflir fram réttlætingu þess frá vændi,til frillulífis og kynvillu.(O.Hallesby bls 6,kristil.stúd. 1939)  Í dag færðu ekki prestsstarf ef þú gefur ekki saman tvo karlmenn eða tvær konur. Ef þú ert kennari sem talar gegn kynvillu og samkynhneigð færðu ekki starf eða að halda starfinu. Hvar eru viðvörunar raddir kristninnar gegn þessum lífsmáta? Hefur þú heyrt þær nýlega?

Fjórða atriðið er hvernig litið er á misnotkun á börnum eða nauðgun. Málefnið með misnotkun barna er núna dregið í efa sem ,,varanleg eyðilegging" á sálarlífi þeirra. Nefnt er í umræðunni um Micael Jackson að drengirnir sem urðu fyrir misnotkun hans eru báðir fjölskyldumenn og sýna ekki af sér óeðlilega hegðun eða brotið lífsmynstur. Þeir komu óskemmdir útúr þeirra reynslu. Varðandi nauðganir þá er tilhneigingin að milda dóma.

Öll þessi atriði eru dæmi um ,,Nýtt siðferði" sem ræðst gegn kristna siðferðinu og er því að brjóta ,,Samfélagssáttmálann" sem lýst hefur þjóðinni í meira en 1000 ár.

Þegar þessi sáttmáli var rofinn milli heimstyrjalda þá átti eitthvað gott að koma yfir þjóðfélögin í Evrópu og víðar. En um leið losnaði um friðinn og ein mannskæðasta styrjöld mannkynssögunnar fylgdi í kjölfarið. Lög og regla hurfu en ólög og upplausn komu í staðinn. Sleppum við?

Þjófurinn í Keflavík með 45 ilmvatnsglösin fær ekki að njóta ilmsins af þeim heldur dúsa í óþef ærumissis og jafnvel vera gerður brottrækur úr landi sé hann ekki íslenskur ríkisborgari.

Hvað verður um okkur hin þegar nýja siðferðið verður viðurkennt sem lög í landinu?

1. Við missum tjáningarfrelsið. Ekkert má segja gegn nýjum húsreglum. Allt verður túlkað sem hatursáróður, kúgunar boð og mannhatur.

2. Við fáum ekki að lifa sem frjáls þjóð með sátt og samlynd viðhorf. Hjónabandsrof og fóstureyðingar munu stórauka á vanlíðan þeirra sem taka þátt í slíku. Vanlíðan í samfélaginu veður ólæknandi. Samfélagið getur ekki bætt skaðann.

3. Við missum af vernd Guðs yfir okkar landi. Þessi atriði sem tilheyra nýja siðferðinu kostuðu Evrópu mannfelli í milljónatali og hrun samfélaganna. Af hverju skyldum við sleppa.

4. Ef vernd Guðs hverfur af þessu landi þá munu náttúruöflin verða mun skæðari fyrir mannfólkið hér. Eldgosin verða ekki túrista eldgos heldur stórskaðleg fyrir menn og málleysingja. Erum við tilbúin að heyja baráttu gegn Guði almáttugum?

Mér finnst við standa frammi fyrir því að varpa frá okkur auðnu og hamingju fyrir ávinning sem við sjáum ekki. Um leið og Guð víkur frá þessu landi þá hverfa mannréttindi og réttlæti í samfélaginu en við tekur samfélag sem hvorki virðir menn, eignir, lög eða líf. Viltu búa í slíku samfélagi? Spurðu Þjóðverja eða Rússa hvað þeir fengu með sínu guðlausa siðferði!

 

Guð hjálpi okkur

Snorri í Betel

Stal ilmvötnum fyrir 45 þúsund krónur